بزرگنمايي:

پیام فارس- کسانیکه در مجموعه‌های خوابگاهی پانسیون می‌شوند، فارغ از اینکه بابت آن هزینه‌ای پرداخت کنند یا نه، اگر دارای مهارت‌های ارتباطی لازم باشند، می‌توانند به راحتی این دوران را سپری کرده و از ظرفیت‌های آن بهره‌مند شوند؛ در غیراینصورت خاطره خوبی برای خود و هم خوابگاهی‌هایشان باقی نمیگذارند.

دکتر فاطمه ویزشفر؛ عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری شیراز در این خصوص معتقد است: دانشجویان ساکن در خوابگاه برای برقراری رابطه مناسب با هم اتاقی و حتی هم خوابگاهی خود، باید به صحبت‌های آنان گوش دهند؛ زیرا با این کار به مصاحبت او خوشامد گفته‌اند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: با گوش دادن، ضمن فهم دقیق‌تر خواسته‌ها و صحبت‌های هم اتاقی‌ها، می توان به آنان نشان داد که حرف هایتان را درک کرده‌ام. اگر ارتباطی بدون صراحت و صداقت باشد، بدون شک قطع شده یا به شکل مخدوش و مبهم و ناسالم ادامه می یابد. از طرفی اگر نتوانیم یا نخواهیم منظور خود را با صراحت به هم اتاقی هایمان بگوییم، آنها ممکن است به اشتباه افتاده و به حدس و گمان متوسل و از واقعیت دور شوند.

ویزشفر گفت: نگاه کردن و تماس چهره به چهره هنگام صحبت کردن، نهایت توجه و دقت ما را به طرف مقابل می‌رساند، بی توجهی به این امر امکان دارد موجب کاهش مکالمه و در واقع کوتاه شدن ارتباط شود، امکان دارد طرف مقابل احساس کند شنونده حوصله‌اش سررفته و علاقه‌ای به شنیدن حرف‌های او ندارد یا برای او و حرف‌هایش ارزشی قائل نیست.

این استاد دانشگاه علوم پزشکی شیراز گفت: یکی از مهارت هایی که می تواند اختلاف نظرها را قابل درک کرده و تنش ها را کاهش دهد، توانایی ما در درک دیدگاه فرد در مورد مسائل مورد اختلاف است؛ یعنی توانایی دیدن مسائل با تماس چهره ای و گوش دادن و ابراز علاقه به شنیدن حرف های طرف مقابل.

وی اضافه کرد: اغلب افراد در ارتباطات خود با دیگران درصدد ارزیابی آنها بر می آیند و فکر می کنند یا باید نظرات و احساسات آنها را رد کنند یا به نوعی (مستقیم یا غیر مستقیم) نظرات و احساسات خودشان را به آنها تحمیل کنند. ارتباطی که بر پایه این روش شکل می گیرد، اغلب تداوم نمی یابد؛ عقاید و نظرات هر کس برای خودش مهم است، در نظر گرفتن اینکه اغلب افراد مثل ما فکر نمی کنند، احساس نمی کنند و به روش خود به دنیا نگاه می کنند، بسیار اساسی است.

این استاد دانشگاه گفت: اگر بتوانیم بپذیریم که دیگران مانند ما نیستند، آن وقت می توانیم با نظرات و عقایدی که به نظر ما صحیح نیستند به شیوه مناسب مخالفت کنیم؛ به عبارتی دیگر بدون بحث و جدل مخرب که اغلب همراه با بلند کردن صدا، داد و فریاد، خشم و غضب است، می توانیم به نتیجه مناسب دست یابیم. لحن پاسخ ما نیز مهم است؛ اگر پاسخ تحقیرآمیز باشد این روش تاثیر مطلوب در پی ندارد.

به عقیده ویزشفر، در مراحل مختلف زندگی باید به خود بگوییم رو به رو شدن با مشکل در زندگی طبیعی است، پس در مواجهه با مشکلات خود را نبازیم، باید صورت مسئله را به درستی و روشن و آشکار تعریف کنیم.

این استاددانشگاهی در خصوص مهارت‌های حل اختلاف بین دانشجویان هم خوابگاهی گفت: هنگام بروز اختلاف ممکن است احساسات منفی داشته باشیم، بنابراین قبل از هر چیز خود را آرام کنیم .پس از آن با طرف مقابل خود حرف بزنیم؛ البته سعی کنیم لحن ما بدون تحقیر، توهین، طعنه، عصبانیت و سرزنش باشد. طرف مقابلمان را خجالت ندهیم، احساس گناه ایجاد نکنیم، مظلوم نمایی نکنیم. آنچه که ما را ناراحت کرده بیان کرده و به طرف مقابل اجازه حرف زدن بدهیم و خود را جای طرف مقابل بگذاریم. اگر اشتباه کرده ایم از او معذرت بخواهیم.

عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شیراز، در خصوص مهارت‌هایی که دانشجویان باید در زمان بروز اختلاف با هم خوابگاهی و هم اتاقی داشته باشند، گفت: باید راه حلی را انتخاب کنیم که مورد قبول هر دو طرف باشد یعنی راهکار راه حل برنده_برنده، راه حل های برنده برنده مختلفی وجود دارد مانند نوبت گذاشتن، قرعه کشی کردن، توافق کردن یا مصالحه کردن، فردی را به عنوان داور گرفتن؛ باید بدانیم در حل اختلاف گاهی لازم است طرفین هر یک گامی به طرف همدیگر بردارند.