بزرگنمايي:

پیام فارس - آیین تجلیل از ورزشکاران و مربیان ورزشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز به واسطه کسب عناوین برتر کشوری در شیراز با رویارویی بیمار و پزشک و مرور خاطرات تلخ و شیرین گذشته، صحنه‌ای ماندگار از گردش روزگار و ماندگاری مهر، رقم زد.
 آیین تجلیل از برگزیدگان ورزشی دانشگاه علوم پزشکی که با حضور رئیس این دانشگاه در شیراز برگزار شد، هنگام حضور مریم مولایی، مربی تیم دختران دانشجوی علوم پزشکی بر صحنه برای دریافت لوح سپاس، به صحنه‌ای زیبا از دیدار بیمار و پزشک بعد از پانزده سال بدل شد و نقشی جاودانه به رنگ مهر بر این رویداد زد.
مریم مولایی، بانوی ورزشکار شیرازی با دیدن علی بهادر، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شیراز، خاطرات 15 سال قبل خود را بازگو کرد که او در بستر بیماری و بهادر پزشکش بود؛ آن روزهایی که نیاز به پیوند کبد، این ورزشکار را در بخش پیوند بیمارستان نمازی بستر کرد.
مولایی، سال 1383 و زمانی که دانشجوی رشته شیمی بود، به تشخیص پزشکان نیاز به پیوند کبد پیدا می‌کند و علی بهادر که آن زمان عضوی از تیم پیوند بیمارستان نمازی بود، عازم مشهد می‌شود تا کبد بیمار 16 ساله مشهدی، «امید سلطانی» که دچار مرگ مغزی شده بود را از بدن دهنده عضو جدا کرده و برای پیوند به مریم به شیراز منتقل کند.
پیوند موفقیت آمیز بود و مریم به سلامت از بستر بیماری برمی‌خیزد و مسیری دیگر پیش روی او گشوده می‌شود و راه طولانی موفقیت در عرصه ورزش چه در تحصیلات تکمیلی چه در میادین مسابقات را طی کرده و اکنون که به عنوان مربی تیم دانشجویان علوم پزشکی شیراز را همراهی کرده، بر سکوی افتخار او را با پزشک معالجش، رودر رو می‌کند.
مریم مولایی از سال 85 و با عضویت در فدارسیون ورزشی بیماران خاص و پیوند اعضا سکوهای قهرمانی بسیاری را فتح کرد از طلای دوبل و انفرادی بدمینتون زنان جهان در سوئد تا طلا و نقره بدمینتون مسابقات آفریقای جنوبی و برنز ترکیه و برنز نیوکسل انگلستان و .... تا امروز که عنوان سومی رشته بدمینتون المپیاد ورزشی دانشگاه های علوم پزشکی شیراز را در کسوت مربی کسب کرده است.

مولایی هنگام دریافت لوح سپاس، در حالیکه اشک، مسیر دیدنش را تار کرده بود و با بغش گفت که این خواست خداوند بود که بار دیگر در مقابل استادی قرار بگیرم که تولد دوباره خود در زمانیکه امیدم کاملا از زندگی قطع شده بود، را مدیون علم او هستم و در همه این مدت من هم تلاش کردم به سهم خود عاشقانه زندگی کنم و تجربه هایم از خدمت عاشقانه انسانها را به شکلی با دیگران به اشتراک بگذارم.
او که اکنون مادر یک فرزند دو ساله است، این موهبت خداوندی را برای لذت تجربه مادر شدن و ادامه زندگی سپاس می گوید و معتقد است که بیماری محدودیت نیست و اگر در همه مراحل به خداوند اعتماد و به او و تنها او توکل کنیم، در هر موقعیتی موفق خواهیم بود.
او با بیان اینکه در این سال ها توانسته ورزش را مکمل درمان کند، معتقد است این امر موجب موفقیتش در افزایش اعتماد به نفس، روحیه مثبت و غلبه بر محدودیت های بیماری شده و می گوید: با گسترش این ایده در جامعه می توانیم هزینه های درمانی را کاهش دهیم و امروز، بسیاری از پزشکان با اعتقاد به کارایی این موضوع در درمان، بیماران را به ورزش و تحرک بدنی تشویق می کنند.