بزرگنمايي:

پیام فارس - با عبور از محوطه پر درختی که در دو سمت معبر سواره محوطه اختصاصی بیمارستان نمازی قرار دارد، همانجا که مملو از آدم‌هایی است که در چه کنم‌های خود غرق هستند، پشت در شیشه‌ای و نگهبان آبی پوش، به بخش اتفاقات این بیمارستان هفتادساله می‌رسیم؛ جایی که مرحوم محمد نماز آن بنا کرد تا بهترین خدمات درمانی به مردم، خصوصا مستمندان و ناتوانان مالی ارائه شود.

به گزارش ایسنا، وارد اتفاقات بیمارستان نمازی که می‌شوی، مردمک چشم پر می‌شود از تخت‌هایی که کنار دیوارها ردیف چیده شده و گوش پر می‌شود از ناله بیماران و صدای پیجر و پچ پچه‌های همراهان بیمار و مراجعان و مشام پر می‌شود از بوی داروهای ضدعفونی کننده و الکل و ....؛ ازدحام بیماران بستری روی تخت از یک سو و جمعیت همراهانی که مدام پی پزشک و پرستار راهروها را بالا و پائین می‌کنند از سوی دیگر، احساسی ناخوشایند را به هر تازه واردی القاء می‌کند.
پژواک ناله و سرفه و ... بیماران از یکسو و کلمات مبهم همراه و عیادت کننده و پرستار و بهیار و گروه پزشکی راند کننده و آمد و شد میزهای چرخ‌دار حامل سرم و دارو و پتو و ملحفه و ... نمایش ملودرام رنج آوری است برای ساکنان تخت‌های اتفاقات و همراهانشان، کسانیکه قرارشان با پزشک شیفت ماندن برای مدتی کوتاه و موقتی بوده که هیچ کس قادر نیست نقطه‌ای برای انتهای آن مشخص کند.
هر کدام از بخش‌های اورژانسی که بارها برای کاهش ازدحام، توسعه فیزیکی یافته و حالا گستره‌ای بزرگ در پائین‌ترین طبقات بیمارستان نمازی را به خود اختصاص داده است، همواره آبستن خبرهایی است اورژانسی، رخدادهایی که شاید گوشه‌هایی از آن انعکاس یافته باشد. از رنج بیمارانی که در میان یک سالن عمومی باید درد مزمن و غیرواگیرشان را با دیگرانی که دردهایشان حاد و واگیر است، شریک شوند تا دشواری همراهانی که مدام باید به دنبال راهی برای جدا کردن بیمارشان از تخت بخش اورژانس و انتقالش به بخش‌های تخصصی یا ترخیصش باشند.
یکی از همراهان بیمار زنی است میانسال که به تخت پدر بیمارش تکیه زده و چشم به استیشن پرستاری دوخته است، سلامم رشته افکارش را پاره می‌کند و با لبخند پاسخ می‌گوید و از احوالش که می‌پرسم، ادامه می‌دهد: دو روز است که به دلیل مشکل گوارشی پدرم، در این راهرو مانده‌ایم پزشک تشخیص داده که سریعا باید در بخش نفرولوژی بستری شود اما دو روز است که معطل مانده‌ایم و نمی‌دانیم تکلیفمان چیست؟
او در حالیکه دستمالی روی پیشانی پدرش می‌کشد، می‌گوید: چند باری در طول روز به ایستگاه پرستاری سر می‌زنم اما با بدخلقی جواب می‌دهند و می‌گویند خانم صبر کن!
این خانم میانسال آهی کشیده و می‌افزاید: وضعیت ما و بیشتر بیمارانی که در این بخش هستند، مشابه است اگرچه می‌دانم باید منتظر ماند اما دلم از ناله‌های پدرم به درد می‌آید.
زن دیگری که همراه بیمار تخت کناری‌ست و حرف‌هایمان را می‌شنود، وارد صحبت شده و می‌گوید: طفلکی پسر من هم آپاندیس دارد باید به جراحی اورژانس بزرگسالان انتقال داده شود و بعد به بخش و اتاق عمل برود اما 3 ساعت است بلاتکلیف کنار تختش سرپا ایستاده‌ام.
او با ناراحتی ادامه می‌دهد: در این راهرو حتی جایی برای نشستن نیست، تا از جایی که به زحمت پیدا کردی بلند می‌شوی، چشمت را می‌پایند و صندلیت را می‌قاپند؛ روی تخت بیمار هم نمی‌توان نشست؛ کلافه شده‌ام.
بیماران و همراهان بیمار بخش حاد را به حال خود گذاشته و به سمت اورژانس بزرگسالان می‌رویم؛ کنار ورودی صدای گریه نوزادی همه راهرو را پر کرده و تلاش‌های مادر هم برای آرام شدنش افاقه نمی‌کند.
مادر نوزاد می‌گوید: من و این بچه که سه هفته دارد، در بخش اورژانس بزرگسالان بستری هستیم! ریه‌های تنفسی او از ابتدای تولد مشکل داشته و گفتند نیاز به مراقبت دارد، خودم هم دچار عفونت داخلی شده‌ام؛ حالا هر دو اینجا هستیم؛ بیمار و بیقرار!.
این مادر به همراه کودک نوزادش 21 روز روی یکی از تخت‌های اورژانس بزرگسالان بیمارستان نمازی، دارو می‌گیرند و روزهای سختشان را در کنار هم می‌گذرانند با امید به شفا بخشی که همه امور در دست توانای اوست.
بسیاری از همراهان بیمار، حوصله حرف و گفت و گو نداشتند و برخی هم گفتن و نوشتن از این وضعیت را در تغییر شرایط بی تاثیر می‌دانستند؛ بعضی‌ها هم تاکید داشتند که اگر بخواهند انتقاد و درد دلی را مطرح کنند، رسانه‌های آنطرف آب را انتخاب می‌کنند زیرا با اولین خبر و گزارش، واکنش مسئولان را می‌توان به عینه دید!!!.
رئیس اورژانس بیمارستان نمازی در گفت‌وگو با ایسنا ضمن پذیرش نواقص در اورژانس این بیمارستان به دلیلی شلوغی و تعدد بیماران، گفت: اورژانس، پر ازدحام ترین بخش بیمارستان است.
علی جنگجو از پیگیری برای راه‌اندای یک اورژانس مرکزی در این بیمارستان خبر داد و گفت: امروز درگیر وضعیتی شده‌ایم که بیماران استان‌های جنوبی و مجاور فارس به دلیل اقبال کمتر از واحدهای درمانی استان خود و یا کمبود امکانات به بیمارستان نمازی سرازیر شده‌اند.
او با اشاره به پذیرش و بستری روزانه 200 بیمار در بیمارستان نمازی، عنوان کرد: قضاوت‌هایی نسبت به مجموعه‌های مختلف این بیمارستان در محافل مجازی و حقیقی منتشر می‌شود اما کمتر کسی از مشکلاتی که ما با ان دست و پنجه نرم می‌کنیم آگاهی دارد.
رئیس اورژانس بیمارستان نمازی ادامه داد: بستری شدن تعداد زیادی بیمار در اورژانس با نیروهای انسانی محدود، نه تنها برای کادر درمانی این بیمارستان که دیگر واحدهای درمانی شیراز و استان فارس هم کاری بس مشکل به نظر می‌رسد.
جنگجو، تعداد زیاد بیماران بدحالی که به اورژانس مراجعه می‌کنند و کمبود فضا را دلیلی متقن در اصرار به راه‌اندازی مرکز اورژانس بیمارستان نمازی دانست و در پاسخ به این سوال که آیا قصد دارید با ساخت این مرکز، بار ترافیکی دیگری به شهر اضافه کنید؟ گفت: شما راه دیگری سراغ دارید؟ این بیمارستان تنها برای شهر شیراز و نه دیگر شهرستان‌های فارس و استان‌های همجوار ساخته شد!
او اضافه کرد: به عنوان مثال؛ آنژیوگرافی پیشرفته تنها در بیمارستان نمازی انجام می‎شود، لذا طبیعی است که شاهد تعدد بیماران و به تبع آن بار ترافیکی و تردد بیشتر در پیرامون این بیمارستان باشیم.
رئیس اورژانس بیمارستان نمازی خاطرنشان کرد: جمعیت عمومی کشور رو به سالمندی است و بنابراین باید بیمارستانی وجود داشته باشد که همه امکانات مورد نیاز یک سالمند با بیماری‌های مختلف را داشته باشد، در حالی که برخی واحدها و مراکز درمانی تنها بیماران سرپایی را پذیرش می‌کنند.
جنگجو با اشاره به وجود تخت‌های محدود در بیمارستان، گفت: گاهی به ناچار با مسئولیت خودمان در اتفاقات، به بیمار نیازمند دریافت خدمات پزشکی، خدمات می‌دهیم و حتی گاهی هم از بخش اتفاقات، بیماری که نیاز به جراحی دارد به اتاق عمل منتقل می‌شود.
او به مقایسه وضعیت گذشته و فعلی اورژانس بیمارستان نمازی اشاره و عنوان کرد: روزهایی بود که بیمار به این بخش منتقل می‌شد اما تخت نبود و روی صندلی می‌نشست، ولی امروز اینگونه نیست.البته نباید فراموش کرد که خاصیت اورژانس به شلوغی آن است و نه تنها در بیمارستان نمازی که در کشورهای دیگر هم این موضوع، صادق است.
رئیس اورژانس بیمارستان نمازی با تاکید بر اینکه خدمات درمانی این بخش به بهانه شلوغی و تعداد زیاد بیمار در اتفاقات هیچگاه تعطیل نشده است، گفت: پزشکانی که در این بخش مشغول به خدمت هستند، گاهی در شرایطی قرار می‌گیرند که که استاندارد نیست اما باز هم ایثار و به بیمار خدمات درمانی ارائه می‌کنند.
جنگجو همچنین با بیان اینکه در بیمارستان با مدیریت تخت و مدیریت نوع بیماران، خدمات درمانی ارائه می‌شود، افزود: ممکن است کسی ظاهر کار را ببینید اما ارائه خدمات شبانه روزی است.
او در پاسخ به این سوال که آیا اولویت بندی بین بیماران بخش اورژانس در انتقال به بخش بستری وجود دارد؟ گفت: برخی قضاوت می‌کنند که بیماران آنها ساعت‌ها و روزها در اورژانس بستری بوده‌اند اما همه بیماران در راهرو نمی‌مانند و اینکه چه مریضی می‌تواند در راهرو باشد و چه بیماری باید به بخش منتقل شود، در اتاق تریاز(معاینه) مشخص می‌شود که بیمار در کدام سطح بندی قرار گرفته و ممکن است چند بیمار همزمان در یک سطح قرار گیرند.
رئیس اورژانس بیمارستان نمازی تاکید کرد: اگرچه معتقد به وجود نواقص هستیم اما خدمات پزشکی و پرستاری به بیماران در اورژانس انجام می‌شود.
جنگجو با بیان اینکه بیمارستان نمازی، همچنان در جایگاه خوبی قرار دارد، گفت: استاندارد یک پرستار که باید پرستاری از چهار بیمار را به عهده داشته باشد در بیمارستان نمازی به 15 بیمار می‎رسد اما در عین حال با تمام نواقص و کمبودها، تاکنون اجازه نداده‎ایم که بیماری متوجه کمبودها شود.
او به آمار ورودی بیماران به تفکیک شهرها در فروردین ماه امسال هم اشاره و خاطرنشان کرد که 747 بیمار در فروردین 98 از شهرستان‌های فارس به این بیمارستان مراجعه کرده‌اند و همچنین در همین ماه 332 نفر از استان‌های دیگر در اورژانس بستری شده‌اند.
رئیس اورژانس بیمارستان نمازی ابراز امیدواری کرد که شاهد توسعه مراکز درمانی و سرویس دهی به بیماران شهرها در همه ابعاد در آینده‌ای نزدیک باشیم تا از بار مراجعه به این بیمارستان کاسته شود.
جنگجو مجددا خاطرنشان کرد: برخی از تخصص‌ها، تعدد بیماران و اقبال‌هایی که وجود ندارد موجب شده تا شاهد شلوغی اتفاقات بیمارستان نمازی باشیم، بنابراین مردم حق دارند شاکی باشند که چرا اینقدر اورژانس شلوغ هست؟. ما هم دوست نداریم که اینجا شلوغ باشد.
از بیمارستان خارج شدیم و تنها چیزی که آن لحظه به ذهنمان این رسید این بود شلوغی و رفت و آمد زیاد در این بیمارستان به سان کارونسرایی است که تردد در آن تمامی ندارد و یک به یک پذیرای کامیون‎های بزرگ پارک شده در کنار جاده است.
انتهای پیام