بزرگنمايي:

پیام فارس - شیراز- روزنامه های شیراز در سرمقاله ها و یادداشت های یکشنبه خود به بررسی برخی مسائل روز و تحولات مختلف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی پرداختند.

روزنامه‌های خبرجنوب، عصرمردم، سبحان، تماشا، طلوع، افسانه، نیم نگاه و شیرازنوین نشریات روزانه شهر شیراز هستند.
در این مطلب، مروری بر برگزیده تحلیل‌ها و یادداشت‌های این نشریات خواهیم داشت.
از کجا می‌آیی ای اقبال پی؟
روزنامه عصرمردم در شماره 6762 سرمقاله‌ای با عنوان "از کجا می‌آیی ای اقبال پی؟" منتشر کرد. این مطلب به قلم اسماعیل عسلی سردبیر روزنامه است که در آْن آمده است:
از جمله نشانه‌های بروز تحولات اجتماعی ایجاد تغییر در معیارهاست. زمانی بود که مردم با من و چارک و وقه و نمه و سیر و مثقال، خرید و فروش می‌کردند و چون من تبریز با من شیراز متفاوت بود متفرعات آن نیز دستخوش تغییر می‌شد. ضمن اینکه گاهی اتفاق می‌افتاد یک فروشنده از اجزای موتور اتومبیل یا پاره سنگ به جای من و چارک استفاده می‌کند یا این که ترازویش میزان نبود و پارسنگ می‌برد. اما از زمانی که گرم و کیلو معیار توزین کالا قرار گرفت، دقت در توزین افزایش پیدا کرد تا هم اینک که کالاها با ترازوهای الکترونیکی وزن می‌شود و این ترازو در هر شرایط جغرافیایی و آب و هوایی عملکرد برابر و یکسان دارد. یا زمانی که متر جای گز و وجب را گرفت و کیلومتر جای فرسنگ را پر کرد.
معیار اندازه‌گیری آدم‌ها نیز تغییر کرده است. زمانی بود که تحصیل و کسب دانش نیازمند تلاش و کوشش و استعداد و صرف هزینه فراوان بود. طبیعی بود که وقتی شخصی در چنین شرایطی به درجات بالای علمی می‌رسید مردم برای او و سخنانش احترام زیادی قائل بودند. اما هم اکنون که دانشجویان با معیارهای ناهمگونی پذیرفته شده و یا در مراکز علمی غیرهم سطحی تحصیل می‌کنند نمی‌توان گفت فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های متفاوت از لحاظ برخورداری‌های علمی هم‌تراز هستند.
زمانی بود که اغلب ثروتمندان دارایی خود را مدیون کار و تلاش و خلاقیت بودند اما امروزه با رواج راه‌های متعدد خلاف قانون برای ثروت‌اندوزی نمی‌توان همه‌ی ثروتمندان را در یک ردیف قرار داد.
در گذشته برخی از طبقات اجتماعی بیش از سایر طیف‌ها مورد اعتماد و مراجعه‌ی مردم بودند اما تجربه و تاریخ به مردم آموخت که جوهر واقعی افراد و طبقات اجتماعی در زمان دستیابی به ثروت و قدرت و شهرت معلوم می شود.
زمانی بود که خوب حرف زدن و حرف‌های خوب زدن یا قدرت قلم‌ چرخانی، پلکان ترقی افراد بود اما مردم آنقدر بی‌عملی دیدند که دیگر نمی‌توانند سخنان و نوشته‌های جذاب را معیاری برای اندازه‌گیری افراد بدانند.
هنگامی که سوء‌ظن جای حسن‌ظن را می‌گیرد، عملگرایی در مقام اندازه‌گیری افراد، فراگیر می‌شود. اینکه فلانی فرزند چه کسی است و نسبش به چه کسی یا چه کسانی می‌رسد چه اهمیتی دارد وقتی که رفتار او هیچ سنخیتی با اسلافش ندارد.
پنجاه سال پیش که مردم نمی‌دانستند آمار برگ چه درختی است هر مسئولی می‌توانست مدعی عملکردی خارق‌العاده در زمان تصدی امری باشد اما هم اکنون میزان توانایی اداره‌کنندگان جامعه را با مراجعه به آمار مشخص می‌کنند. یا به مقایسه‌ی عملکرد یک مسئول بر اساس آمار با مسئول اداره یا کشوری دیگر می‌پردازند.
اینکه چوپان‌ها چقدر سر و صدا راه می‌اندازند و تا کی گوسفندان را در مرتع و چراگاه می‌گردانند و تا چه ارتفاعی از کوه بالا می‌روند مبنای ارزیابی نتیجه‌ی تلاش‌های آنها نیست بلکه باید دید گوسفند را با چه وزنی تحویل گرفته و با چه وزنی تحویل می‌دهند.
گاهی یک مسئول برای پیچاندن مردم، خودش برای خودش تکلیف‌تراشی می‌کند و با جابجا کردن اولویت‌ها دست آخر طلبکار هم می‌شود در حالی که از همان روز اول وظیفه‌ای مشخص داشته که پاسخگویی به نیازهای اساسی مردم بوده است.
شخصی از مردم رأی می‌گیرد که نماینده‌ی آنها باشد اما وقتی وارد یک نهاد مشورتی می‌شود به جای اینکه حرف مردم را بزند مشتی خزعبلات که حرف‌های این و آن باشد را بلغور می‌کند و طبیعی است که راه به جایی نخواهد برد.
گاهی یک مسئول برای گریز از پاسخگویی تلاش می‌کند آینده‌ای متفاوت را ترسیم کند در حالی که همه می‌دانند گذشته و حال و آینده از یک جنس هستند و اینگونه نیست که ما با رشد صفر درصد به رشد 8 درصد برسیم. علت اینکه عده‌ای برخی گزافه‌گویی‌ها را باور می‌کنند آن است که از اعداد و ارقام و ارتباط آنها با تلاش‌های صورت گرفته و یا صورت نگرفته خبر ندارند.
جمع را نباید با فرد قیاس کرد. ممکن است فردی شب بخوابد و صبح بلند شود و بدون تردید از هیچ به همه جا رسیده باشد اما هرگز ممکن نیست جمعیتی نادار شب را به صبح برسانند در حالی که از هیچ به همه جا رسیده‌اند. رشد و توسعه‌ی ملی امری تدریجی است نه خلق‌الساعه و نیازمند مقدمات و برنامه‌ریزی و کار و تلاش و سیاست‌ورزی و رفتار منطقی است که با هو و جنجال و گزافه‌گویی میانه‌ای ندارد و به قول معروف با انشاءالله و ماشاءالله کارها پیش نمی‌رود.
از جمله اشکالات وارده بر برخی آقایان مسئول این است که چون به دنبال بهره‌برداری شتابزده از تهییج افکار عمومی هستند ناگهان تصمیم می‌گیرند مشکل مسکن را یک ساله حل کنند، مثل همان خواستگاری که با بالا بردن میزان مهریه می‌خواهد بعله را از دختر مورد علاقه‌اش بگیرد اما فکر پرداخت آن را نمی‌کند و نتیجه‌ی چنین رویکردی یا زندان است یا طلاق و یا خودکشی! شخصی مدعی نمایندگی مردم است اما اگر به برنامه‌ی زندگی‌اش نگاه کنی نه مشاور اقتصادی دارد و نه رایزن فرهنگی و نه با چند جامعه‌شناس مطلع از اوضاع فلاکت‌بار کشور نشست و برخاست دارد تا اگر خودش هم نمی‌فهمد حداقل به او بفهمانند که چه خبر است. گذشت آن زمانی که مردم حرف‌های صد من یک غاز را قپان می‌کردند و دور و بر یک نفر جمع می شدند و هورا می‌کشیدند، حالا اغلب مردم می‌گویند مسئولین و نمایندگان باید با زبان آمار حرف بزنند آن هم نه آمارهای من درآوردی بلکه آماری که با اوضاع و احوال کشور تناسب داشته باشد. آماری که منتشر می‌شود باید با قد قواره جامعه و حال و روز مردم متناسب و باورپذیر باشد."
رویای رونق تولید
روزنامه شیرازنوین چاپ شیراز نیز در شماره 837 یادداشتی با عنوان "رویای رونق تولید" منتشر کرد که این یادداشت به قلم فرزاد وثوقی بدین شرح است:
" یکی از شوخی‌های ‌بزرگ دولت‌های‌گذشته وهمچنین دولت فعلی با اقتصاد ومعیشت مردم ماجرای خصوصی‌سازی وحمایت از رونق تولید است. اقتصاد تمام عیار دولتی ایران هیچ‌گاه میدان را به بخش خصوصی نداده و نخواهد داد چرا که در اختیار داشتن نبض اقتصاد شاه کلید دولت‌ها ‌در اداره سیاسی کشور است.
به همین داستان انتخابات اگر به چشم تیز بین نگاه کنیم درخواهیم یافت که پول‌های‌کلانی خرج‌ می‌شود تا شاید یک گروه ودسته وارد شوراها، مجلس وساختمان ریاست‌جمهوری شوند. اقتصاد مکمل سیاست وسیاست مکمل اقتصاد است و دراین بین قدرت‌ها ‌با به‌ دستگیری شاهرگ سیاسی براوضاع واحوال اقتصاد مسلط‌ می‌شوند.
موضوع نخ‌نما شده اختلاس‌ها ‌و فسادهای درون دستگاهی از همین دست رویه‌هایی است که حاکمان برسیاست اعمال‌ می‌کنند وگروهی دیگر به حوزه خودگیری ورود می‌کنند و آنچه درگذشته وحال ملاحظه ‌می‌شود دستگیری عناصر فساد اقتصادی از درون بوده است و نمی‌توان نقش تحریمی‌ها وخارجی‌ها را درآن دخالت داد چرا که این افراد ایرانی اما خائنین به ملت و اعتماد عمومی هستند و اگر با یکی از این مفسدان اقتصادی برخوردی از جنس قانون شده بود نفر دومی پیدا نمی‌شد تا بیت المال را تاراج کند.
یکی دو شب پیش برنامه‌ای‌ تلویزیونی پخش‌ می‌شد که در آن برنامه پیرامون روند مقررات‌زدایی در بهبود شرایط و محیط کسب وکاربحث وگفتگو ‌می‌شد. نماینده‌ای ‌از طرف دولت، یک نفر از اتاق بازرگانی و دبیرکل کانون عالی کارفرمایی کشور دراین برنامه حضور داشتند و البته برنامه به‌طور زنده درحال پخش بود. نمی‌توان گفت دراین برنامه تلویزیونی ناگفته‌های‌ اقتصاد کشور بیان شد اما گفته‌هاتأکیدی بر اتفاقات حوزه اقتصاد وسیاست داشت.
اینکه چرا قانون دست وپای بخش خصوصی را بسته سوالی است که همچنان بدون پاسخ مانده چرا که نمایندگان مجلس هیچ تلاشی دراین مورد نداشته تا حداقل گره اشتغال خرد را بگشایند. حال پرسش اینجاست دراین چهار سال که نمایندگان مردم برای قانون‌گذاری ویا تصحیح قانون از سراسر کشور در مجلس گرد آمدند کدام فعالیت مثبت باعث بهبود شرایط کسب وکارگردیده است وکدام قانون سخت فرآروی کارآفرینان و سرمایه‌گذاران احتمالی تسهیل شده است؟
کاهش آسیب‌های اجتماعی با جلسات آموزش خانواده
روزنامه تماشا دیگر روزنامه چاپ شیراز نیز در شماره 1944 یادداشتی با عنوان " کاهش آسیب‌های اجتماعی با جلسات آموزش خانواده" منتشر کرده است. این یادداشت به قلم سیدمحی الدین حسینی ارسنجانی بدین شرح است:
" جلسات آموزش خانواده و برنامه های انجمن های اولیا و مربیان در مدارس می تواند در کاهش یا مقابله با آسیب های اجتماعی مؤثر باشد. اصل فعالیت های انجمن اولیا در مدارس و ادارات، بسیار مناسب است و هر سخن یا تلاشی در مورد آنها می‌شود در جهت ارتقای سطح کیفی آن است.
برخی انجمن‌ها در برخی نقاط کشور، بسیار خوب عمل کرده و تقریباً تمام انتظارات اولیا و مربیان را برآورده می کند، اما در پاره‌ای از مناطق نیز ممکن است به دلیل ضعف و سستی اعضا و عدم نظارت‌ها انجمن های اولیاومربیان به درستی ایفای نقش نکنند.
متأسفانه دست های پیدا و ناپیدا، خواسته یا ناخواسته درصدد تضعیف انجمن های اولیاومربیان برآمده اند و در سال های اخیر با این مسئله بیشتر مواجه شده ایم. کم بودن نیروهای اجرایی انجمن ها در ادارات کلانشهرها که از ستاد تا پایین‌تر برای اجرای برنامه‌ های آن‌ها وجود دارد و در برخی از مناطق کشور که یک نفر به عنوان مسئول انجمن اداره چندین فعالیت جنبی دیگر مثل روابط عمومی و امور شاهد و... را انجام می‌دهد، به معنای این است که نمی‌توان از این فرد آن انتظاری که از انجمن اولیا و مربیان است، داشته باشیم.
اگر انجمن اولیای ادارات را تقویت کنیم و از مأموریت های پیش روی این واحد اداری حمایت کنیم کمک بزرگی را به کاهش و مدیریت آسیب های اجتماعی که متوجه اولیا و دانش آموزانمان است کرده ایم.
مأموریت و وظیفه اصلی انجمن های اولیا و مربیان در مدارس استفاده از تخصص ها و مهارت‌های اولیا برای بهبود امر تعلیم و تربیت و برپایی کلاس های آموزش خانواده برابر سرفصل های مندرج در دفاتر کار انجمن های اولیا است و بس. به حاشیه بردن انجمن ها و پرداختن آنها به اموری غیر از امور محوله و سپردن کارهایی خارج از حیطه شغلی به انجمن های ادارات و مدارس یعنی خواندن فاتحه این نهاد70 ساله که به تحکیم روابط خانه و مدرسه می پردازد.
نهادی که در سال های اخیر به واسطه حضور متخصصان امر تربیت و مدرسان آموزش خانواده در جلسات پرشور اولیای گرامی توانسته نقش اثرگذاری را در مقابله و کاهش آسیب های اجتماعی و مراقبت از بسیاری لغزش های نسل جوان و دانش آموزان ما داشته باشد."
ریسک مردانه
روزنامه افسانه در شماره 4001 یادداشتی با عنوان "ریسک مردانه" منتشر کرده است. در این مطلب به قلم حمید مقدس فرد آمده است: جامعه مردان در همه رده‌های سنی و وضع اجتماعی بر خلاف انتظار از آسیب‌پذیرترین گروه‌های اجتماعی هستند.
وی نوشت: اعتیاد در مردان 100 برابر زنان، مرگ و میر ناشی از حوادث و سقوط سه برابر و مرگ ناشی از سوانج ترافیکی پنج برابر است ولی این‌ها فقط چند مورد از خطرهایی است که سلامت مردان را تهدید می‌کند.آنان برابر استرس محیطی و شغلی حساس‌تر و آسیب‌پذیرترند و به اعتیاد و سرگرمی‌های زیان‌آور گرایش بیشتری دارند و نسبت به امکانات و فضای اجتماعی کمتر ورزش می‌کنند و از همه مهمتر در برنامه و سیاست‌های بهداشتی خیلی کم به حساب آورده و مشارکت داده می‌شوند.
در ادامه این یادداشت بیان شده است: این مورد باید دلخوری آنان را باعث شود اگر احساس مسئولیت به سلامتی خودشان و سرنوشت خانواده و جامعه در آنان برانگیخته شود یعنی همان چیزی که برای آن تا به حال کاری نشده است. با آنکه جامعه مردسالار است و این تصور سنتی که همه چیز به مرد خانه وابسته است هنوز نافذ مانده، مردان در سرنوشت عمومی سلامت نفوذ و اثرچندانی ندارند.
انتقاد دوباره روسیه از درآمد 30 میلیون دلاری آمریکا از نفت سوریه
روزنامه طلوع نیز در شماره 2647 خود با انتشار تیتر"انتقاد دوباره روسیه از درآمد 30 میلیون دلاری آمریکا از نفت سوریه" به تحلیل این خبر پرداخت.
در این مطلب آمده است: ابرقدرت‌ها و قدرتمندان جهانی همه تحرکات نظامی، سیاسی، اقتصادی و حتی علمی و فرهنگی‌شان جهت تصاحب اقتصاد دنیاست. گاهی برای رسیدن به این منافع اقتصادی و چپاول کشورهای دیگر باهم متحد می‌شوند و زمانی که به تضاد منافع برسند، رودرروی هم قرار می‌گیرند.
در ادامه این مطلب بیان شده است: نه تنها آمریکا ماهانه 30 میلیون دلار نفت سوریه را به یغما می‌برد بلکه هر ابر قدرت و قدرتمندی همچون لاشخور بر لاشه اقتصاد کشورهای دیگر خیمه زده و مشغول خوردن است. امروز هدف اصلی همه کشورهای استعماری پول است و بقیه مسایل ابزار جهت رسیدن به این هدف است.
ماجرای عجیب سوسیس و کالباس
روزنامه خبر جنوب در شماره 11234 در ستون یادداشت روز، مطلبی با عنوان "ماجرای عجیب سوسیس و کالباس" منتشر کرد. در این مطلب به قلم محمد جلالی آمده است: این روزها بحث استفاده از سوسیس و کالباس در استان فارس حاشیه‌هایی را درست کرده است. وقتی به هایپر مارکت‌ها یا فروشگاه‌هآی محصولات پروتئینی مراجعه می‌کنیم انواع و اقسام سوسیس و کالباس با اسم‌های عجیب و غریب در یخچال‌ها با بسته‌بندی‌های شیک و زیبا خانواده‌ها را مجاب می‌کنند تا در سید غذایی خود از این محصولات استفاده کنند.
در ادامه این یادداشت بیان شده است: چندی پیش اعلام شد که گوشت خوک در سوسیس و کالباس وارداتی مشاهده شده و به شهروندان شیرازی هشدار داده شده می‌شود. این خبر را مدیر نظارت بر مواد غذایی و آرایشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز داد و گفت: اخیرا یک محصول فرآوری شده گوشتی که گوشت خوک در آن استفاده شده بود شناسایی و سریعا به مراجع قضایی گزاش شد.
در ادامه این یادداشت گفته شده است: هرچند تردیدها همیشه در این‌گونه محصولات وجود داشته باشد اما به دلیل آماده شدن زودهنگام فست فودها و علاقه شدید فرزندان به این محصولات گرایش به آن ها روز به روز افزایش یافته است. کارشناسان بهداشتی معتقدند که این غذاها به دلیل مقدار بالای چربی و همچنین استفاده از روغن‌هایی که پس از سرخ شدن دارای اسید چرب ترانس می‌شوند عوارض و پیامدهای جبران ناشدنی برای فرد به وجود می‌آورند.