بزرگنمايي:

پیام فارس - ایسنا/فارس طی آئینی از نخستین شماره مجله‌ی تخصصی «دال»، با موضوع معماری، رونمایی شد.

پنجشنبه 24 بهمن، طی مراسمی با حضور برخی از صاحبنظران و اساتید معماری کشور، نخستین شماره از مجله تخصصی دال، رونمایی شد.
مدیر مسئول و صاحب امتیاز مجله دال در این مراسم گفت: سوی فعالیت فصلنامه ی تخصصی معماری و شهرسازی «دال» تحلیلی و انتقادی است.
محمدعلی عسلی ادامه داد: سوی فعالیت برپایه آسیب‌شناسی و یافتن خرده آسیب های درون نظام و البته به دور از تخطعه اشخاص یا ارگان ها است؛ ما هیچگونه ابایی از باز کردن پرونده های مربوط به این نوع از رویه و سویه اسیب شناسانه نداریم. تلاشمان بر ان است که با موضوعات بسیار ریشه ای برخور کنیم.
وی با تشریح رویکرد مجله ی « دال» روند نوشتار مجله را شامل 3 تا 5 مقاله و مصاحبه با دیدگاه های متفاوت در زمینه ی تعیین شده عنوان می کرد.
عسلی با بیان اینکه امکان دارد زاویه های پرداخته شده در موضوع تعیین شده برای مخاطب نا کافی باشد ادامه داد: «دال» کتاب نیست بلکه مجله است؛ همین اندازه که بتوان بحث را برای خواننده به شکوفایی اولیه رساند برایمان بسیار ارزشمند است؛ پس از آن اگر منجر به تولید رویای جدید در ذهن خواننده شود ما را به رسالت خود رسانده است.
مدیر مسئول مجله دال گفت: این مجله در هر شماره علاوه بر مقاله ها و مصاحبه های مرتبط با موضوع تعیین شده یک مصاحبه آزاد را هم شامل می شود که به گفته ی امین عسلی می تواند مصاحبه های جذابی باشد.
عسلی ادامه می دهد: هدف اصلی ما صرفاً بازتاب و بیان نکته‌های مغفول مانده است؛ نکته هایی که جامعه معماری ایران به آن نمی پردازد و بسیاری اوقات از آن بی اطلاع است؛ علت ان است که در نظم معماری بسیاری اوقات به مسائل به طور ریشه ای و عمقی نگاه نکرده ایم.
در ادامه ی این رویداد موضوع تعیین شده ی شماره جدید مجله ی « دال» به بحث و گفتگو گذاشته شد.
کیوان نریمانی، عضو شورای سیاستگذاری مجله ی « دال»، در ابتدا به تشریح شاخه های معانی موجود « میان مایگی» در هنر، اخلاق و جامعه شناختی پرداخت و توضیح داد: بازاندیشی مفاهیم موجود در رشته های مختلف فرهنگ سرزمین ما بسیار شایسته‌ و لازم است.
او اضافه کرد: پس از مشروطیت بود که جامعه ایرانی به بازی اندیشی پرداخت و راه را آغاز کرد؛ در حوزه معماری من فکر می کنم مجله ی «دال» از پیشتازان بوده است.
نریمانی با یاد اور شدن انکه « دون مایگی»، «تهی مایگی»، « بی مایگی»، « پر مایگی» همه موارد مورد بحث در موضوع میان مایگی است معتقد بود آغازگر این موضوع در ایران کتابی بود که پیش از این در قالب ارجاع به گفته های نیچه و گفتمان او در برابر اندیشه ی افلاطون و از منظر اخلاق مطرح شده بود.
در ادامه ی این گفتگو محمدرضا حائری مازندرانی ، از معماران مطرح کشور ، این شماره از مجله را مملو از توشه های خواندنی توصیف کرد و در پرداخت به موضوع « میان مایگی در جامعه ی معماری معاصر ایران» توضیح داد: به عنوان معمار به شما می گویم آنچه که در شهر و روستا ساخته شده است اسمش معماری نیست. ما معماری نداریم که معماری معاصری داشته باشیم؛ معماری از نظر من یک جریان اجتماعی است؛ همه ی باید حس کنند که اثر شما را دگرگون کرده و در ان احساس راحتی می کنید؛ آثاری که امروزه ساخته می شود در عرصه ی ساختمان اند یا پایین تر از ساختمان؛ حتی مهندسی هم نیستند؛ بسیاری از ان ها مهندسی ندارند؛ بناییست که صرفا به سند ملکی تبدیل شده است؛ میانمایگی این ساختمان هایست که ساخته می شوند.
حائری با بیان اینکه شهر آینه تمام نماییست و با حرکت به سوی میان مایگی در بافت شهری نمود پیدا خواهد کرد ادامه داد: من فکر می کنم هدف مجله «دال» یک هشدار و زنگ خطر بود؛ هشداری که ما را متوجه بحثی کند که در حال اتفاق است؛ چون خودمان در آن هستیم ممکن است متوجه این قضیه نباشیم ما از آن فاصله می گیریم و به آن نگاه می کنیم.
بخش اعظم جامعه ما شهرنشین محسوب می شود هشتاد درصد جامعه ایرانی هم اکنون در شهر زندگی می کند این در حالی که در دهه سی این مقدار خیلی کمتر بود؛ لغت شهرنشین را در مقابل شهروند بگذارید؛ شهروند کسی است که آگاهانه مکان زیستش را انتخاب می‌کند و در برابر مکان زیستش تعهد و مسئولیت دارد در حالیکه شهرنشین اینطور نیست؛ من می گویم «میان مایگی» با شهرنشین، شهر گرا، شهر بند در برابر شهروند مشابه است؛ یعنی ما ها مجبور شدیم به خاطر یک شکل بندی اقتصادی اجتماعی به شهرها برویم بدون این که ملزومات شهروندی را داشته باشیم؛ در نبود این ملزومات میل به «میان مایگی» بسیار افزایش پیدا می کند.
انتهای پیام