پیام فارس - به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، ورزشکار 27 ساله پاراشنای کشورمان از سال 2010 تا 2018 طی 8 سال، 8 مدال طلا، 7 نشان نقره و 4 گردن‌آویز برنز را در بازی‌های پاراآسیایی کسب کرد.
در بازی‌های پاراآسیایی 2010 گوانگژو 2 طلا، یک نقره، 3 برنز را گرفت. برای دومین بار در این بازی‌ها به میزبانی اینچئون فقط 5 نقره و یک برنز را از آن خود کرد.
اما در بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا، کاری کرد کارستان و با 6 مدال طلا و یک نشان نقره اسمش را به عنوان پسر طلایی ایران به روی زبان‌ها انداخت. 

شاهین ایزدیار به‌طور مادر زاد دست راستش از مچ قطع است. او از 9 سالگی به شنا روی آورد و از 14 سالگی عضو تیم ملی پاراشنای ایران شد. عضو تیم ‌ملی شنای معلولان کشورمان توانست در بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا شش مدال طلا و یک نقره را کسب کند و یک رکورد طلایی و تاریخی را در ورزش معلولان به جا گذاشت.
به نظر می‌رسد به این زودی‌ها کسی پیدا نشود تا به رکورد طلایی او نزدیک شود. فردی نابغه که با تمرین و تلاش توانست پسر طلایی ورزش ایران شود اما بعد از صید شش مدال طلا توسط یک نفر آن هم در رشته شنا، ما را یاد مایکل فلپس می‌اندازد و برخی‌ها او را فلپس ایرانی نامیدند. البته او خودش در این باره نظری دیگری دارد و دوست دارد کار فوق‌العاده در شنا انجام دهد که همیشه با نام خودش از او یاد کنند.
او رکوردی دیگر در رشته پاراشنای ایران دارد و تنها شناگر ایرانی است که توانسته دو بار در فینال بازی‌های پارالمپیک 2012 لندن و 2016 ریو حضور داشته باشد. شاهین در ماده 100 متر قورباغه رقابت‌های جهانی2019 لندن توانست سهمیه ورود به بازی‌های پارالمپیک توکیو را کسب کند. البته هنوز شرکت در این بازی‌های مهم برای او حتمی نشده است. 
شاهین ایزدیار در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، درباره آخرین وضعیت تمرینی و آینده ورزشی‌اش می‌گوید که در سطر پایین مشروح و مصاحبه‌اش را خواهید خواند.
ابتدا از آب می‌ترسیدم
با خودم گفتم از آدم‌ های عادی چیزی کم ندارم
در اوقات بیکاری PS4 بازی می‌کنم
50 درصد راه را برای حضور در پارالمپیک رفته ام
دلم می‌گرفت به حرم امام رضا (ع) می ‌رفتم
دوست دارم شاهین ایزدیار خود شاهین ایزد یار باشد

فارس: چه خبر؟
خبری خاصی نیست غیر از اینکه در طول یک سال اخیر ویروس کرونا تمام دنیا را به هم ریخته است.
فارس: در روزهای کرونایی و قرنطینه چکار می‌ کردی؟
در دوران کرونا هم که نمی‌توانستم در استخر شنا کنم سعی می‌کردم با دویدن و بدنسازی در خانه تقریبا آمادگی‌ام را حفظ کنم.
فارس: تمرین داری؟
چند ماهی است که در استخر آزادی مجموعه ورزشی آزادی تهران به صورت انفرادی به تمرین شنا می‌پردازم. 
فارس: برای چه مسابقاتی آماده می‌شوی؟
هم اکنون به خاطر همگیری ویروس کرونا در اکثر نقاط دینا مسابقاتی بین‌المللی برگزار نمی‌شود.
فارس: با حریفانت در خارج از کشور در ارتباط هستی؟
با حریف قزاقستانی‌ام هم که در بازی‌های پاراآسیای جاکارتا بعد از من به مقام دوم رسید در تماس بودم و او هم در دوران بدنسازی است و تمرین شنا ندارد.
فارس: سهمیه بازی‌های المپیک توکیو را گرفتی؟
در رقابت های 2019 لندن سهمیه شرکت در بازی‌های پارالمپیک کسب کرده‌ام. هم اکنون پاراشنای ایران در این بازی‌ها روی کاغذ شانس کسب مدال نیست. با تصمیم کمیته ملی پارالمپیک فقط مدالیست‌ها به پارالمپیک توکیو می‌روند. بودجه زیادی می خواهد و تابع کمیته ملی پارالمپیک هستم.
فارس: چند بار در بازی های پارالمپیک حضور داشتی و چه نتیجه‌ای گرفتی؟
دو بار در بازی‌های پارالمپیک 212 لندن و 2016 ریو حاضر بودم. کشورمان در رقابتهای پاراشنای پارالمپیک دو بار نماینده داشته و هر دو بار من بودم و هر دوبار به فینال رسیدم و هشتم شدم. 

فارس: اوقات بیکاری را چکار می‌کنی؟
بازی ps4 را خیلی دوست دارم ولی خیلی اعتیاد‌آور است. به سینما رفتن هم دوست دارم ولی در حال حاضر سینماها هم به خاطر کرونا تعطیل است.
فارس: در فضای مجازی هم فعالیت داری؟
بله. در صفحه اینستاگرام با مردم ارتباط دارم. البته بستگی به زمانی که وقت دارم از فضای مجازی استفاده می‌کنم. ولی در زمان آمادگی برای شرکت در مسابقات تمام تمرکزم را روی تمرینات می‌گذارم. دو ماه مانده به بازی‌های جاکارتا اینستاگرام را بستم. چون خیلی از وقت آدم را می‌گیرد و ذهن آدم را مشغول می‌کند. 
فارس: چند سال در مشهد زندگی کردی؟
از سال 89 برای آماده سازی پاراآسیایی گوانگژو 2010 به مشهد رفتم و اردوی غیر متمرکز را آغاز کردم. مدت 10 سال بود که در مشهد زندگی می کردم چون مربی تیم ملی مهدی ضیایی در مشهد زندگی‌ می‌کرد تمام تمرینات و اردوهای‌ام را در مشهد بودم. 
فارس: پس زیاد به زیارت حرم امام رضا(ع) می‌رفتی؟
مشرف شدن به بارگاه امام رضا (ع) یک سعادتی می‌خواهد که برای آدم اتفاق می‌افتد. البته به دلیل مشغله‌ و به خاطر اینکه روزی دو یا سه بار تمرین می‌کردم، خیلی فرصت نداشتم تا زیارت بروم. ولی از تک فرصتی که برایم پیش می‌آمد استفاده می‌کردم و یا موقعی که دلم می‌گرفت به حرم امام رضا (ع) می‌رفتم.

فارس: از چه سالی ورزش را شروع کردی؟
از هفت سالگی به مدت دو سال در رشته تکواندو فعالیت داشتم اما به دلیل آسیب دیدگی هایی که در این رشته وجود داشت، به رشته شنا رفتم.
فارس: چطور به شنا رفتی؟
از 9 سالگی فقط رفتم که شنا را یاد بگیرم. مثل خیلی از پدر و مادری که فرزندانشان را به کلاس آموزش شنا می‌فرستند. خیلی از آب هم می‌ترسیدم، گریه می کردم و حتی دیر یاد گرفتم. ولی به اصرار خانواده بود که اجبار داشتند باید این کار را انجام بدهم ولی الان اسمش را تشویق می گذارم. ولی کم کم علاقمند شدم وارد تیم شنای شهر کرج شدم و با افراد سالم و عادی تمرین می‌کردم.
فارس: بعد از اینکه شنا را شروع کردی، به دنبال چه هدفی بودی؟
آن روزهای که شنا را آغاز کردم هدف خیلی خاصی نداشتم 
فارس: به مسابقات اعزام شدی؟
مسابقات شنا استانی روی سکو می‌رفتم. در مسابقات کشوری یک سال در رده سنی 11 و 12 سال هم شرکت کردم که در بین 18 شناگر سالم رتبه هفتم را در سطح کشوری کسب کردم.
فارس: کف دست خیلی برای ورزش شنا مهم است؟
بله. کف دست یک اهرم بسیار مهم در شنا است. کف دست مثل یک پدل نوک پارو در قایقرانی است و اگر نباشد انگار فقط با یک چوب در آب حرکت می‌کند و هیچ تاثیری ندارد.
فارس: چطور با شنای جانبازان و معلولین آشنا شدی؟
در 14 سالگی پدر یکی از دوستانم به نام کیاحیرتی که جانباز بود، به من گفت چرا به تیم جانبازان و معلولین نمی‌روی و در مسابقات شرکت نمی‌کنی؟ چون هیچ شناختی به ورزش معلولین نداشتم. در هیأت ورزش‌های جانبازان و معلولین استان البرز عضویت پیدا کردم و بعد از دو هفته به مسابقات کشوری در مشهد رفتم.
فارس: چه مقام‌های در مسابقات پاراشنا کسب کردی؟
چون با افراد عادی تمرین می‌کردم رکوردهای خوبی داشتم و در 14 سالگی ستاره مسابقات شدم.
فارس: از چه سالی به تیم ملی پاراشنا راه یافتی؟
از سال 86 به عضویت تیم ملی درآمدم.
فارس: اولین مدال را در چه رقابتهای بین‌المللی به دست آوردی؟
در همان سال 86 اولین سفر برون مرزی در رقابتهای جوانان آسیا در ژاپن یک طلا و دو نقره گرفتم.

فارس: رکوردهای خیلی خوبی را در شنای معلولین به جا گذاشتی.
از زمانی که با ورزش جانبازان و معلولین آشنا شدم به خودم گفتم که می‌خواهم ثابت کنم که تفاوتی با افراد عادی و حتی چیزی از آنها کم ندارم. تا این حد تمرین و تلاش کردم که هم اکنون در خیلی از ماده‌های شنای نسبت به افراد عادی رکوردهای خوبی محسوب می‌شود.
فارس: بهترین خاطره‌ی ورزشی‌ات چیست؟
مسلماً کسب شش طلا و یک نقره در بازی‌های پاراآسیایی 2018 جاکارتا بهترین لحظه ورزشی در زندگی‌ام است.
فارس: برخی‌ها هم لقب مایکل فلپس ایران را به تو دادند.
مردم و اهل رسانه به من لطف داشتند و لقب مایکل فلپس ایران را به من دادند. ولی دوست دارم خود شاهین ایزدیار باشم. شکی نیست که فلپس یکی از بهترین ورزشکار در تاریخ کل ورزش دنیاست. ولی دوست دارم شاهین ایزدیار خود شاهین ایزد یار باشد.
فارس: طرفدار فوتبال هستی، کدام تیم را در فوتبال ایران و خارج از کشور دنبال می‌کنی؟
طرفدار تیم فوتبال پرسپولیس در ایران و در خارج از کشور طرفدار بارسا هستم. بارسلونا را فقط به خاطر خودش تیمش دوست دارم. البته تیم یوونتوس را به خاطر رونالدو دوست دارم.رونالدو کارهای بزرگی نسبت به مسی را انجام داده است.
فارس: هم اکنون هدفت در ورزش جانبازان و معلولین چیست؟
هدفم ابتدا کاهش و بهبود رکوردهایم است و سپس بتوانم روی سکوی بازی‌های پارالمپیک بایستم.
فارس: حرف آخر...
امیدوارم هرچه زودتر این ویروس منحوس ریشه کن شود و باز هم شاهد برپایی اردوهای آمادگی در رشته های مختلف ورزشی و درخشیدن ورزشکاران کشورمان در مسابقات مختلف باشیم.
انتهای پیام/