بزرگنمايي:

پیام فارس - روزنامه افسانه چاپ شیراز چهارشنبه در شماره 3752 یادداشتی با عنوان "نفت و شیر و نوشابه" منتشر کرده است.
در این یادداشت به قلم "حمید مقدس فرد" آمده است: در اقتصاد نفتی ایران در حالی که سرانه مصرف شیر به یک سوم تا نصف استاندارد جهانی هم نمی رسد سرانه مصرف نوشابه درایران تا دو برابر میانگین جهانی و در حدود 500 لیتر است.
با به حساب آوردن کسانی که نوشابه نمی نوشند یا کم مصرفند این سرانه برای نوشابه نوش ها از500 لیتر هم بیشتر می شود.
این یک جوررکورد شکنی درمصرف است که بامصرف نفت و بنزین هماوردی می کند و ایرانیان هم درمصرف هر دو با هم مسابقه گذاشته اند. چون قیمت بنزین هنوز هم از قیمت نوشابه کمتر است و مصرف هردو هم بیشتر ازاستاندارد جهانی است.
نقطه مشترک هردو هم استاندارد نبودن است. با آنکه وزیر نفت در مصاحبه ای گفت در تولید بنزین استاندارد به خودکفایی می رسیم ولی نگفت چه راهی برای کاهش مصرف بنزین و تعیین قیمت آن متناسب با عرف بازار و یا فوب خلیج فارس پیش بینی شده است.
چنانکه در وزارت های مسوول سلامت و تغذیه هم نگفتند چه برنامه ای برای کاهش مصرف نوشابه و افزایش مصرف شیر دارند که چون هیچ یک ازاین دو تحقق نیافتند معلوم شد که برنامه ای در کار نیست ولی به جای آنها دبیر انجمن نوشابه هم درهمان روزها گفت درخواست برای افزایش قیمت محصولاتمان را به سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تولید کنندگان ارائه کرده ایم.
علت افزایش قیمت های مواد اولیه و افزایش قیمت تمام شده نوشابه است و معلوم نیست سهم تقاضا هم افزایش یافته یا خیر ولی درهرحال می توان فرض کرد که تقاضا هم مثل قیمت ها روند صعودی داشته باشد. چون منحنی مطلوبیت کالاهای فانتزی در ایران به ندرت نزولی می شود بخصوص درمورد چیزهایی مانند نوشابه که نوعی اعتیاد فراگیر به آنها عادی شده و گذشته از فست فود و غذاهای آماده وسرد وغذاهای رستوران ، سفره های خانه ها هم باید با آنها تزئین شود.
شدت اعتیاد به نوشابه در برخی تا به آن اندازه است که ساندویچ را به خاطر نوشابه می خرند و نه برای سیر شدن. این فراگیری رستورانی شدن زندگی خوراکی است که نوشابه را قیمتی کرده و تا همین جا هم به خاطر عوارض بهداشتی و هزینه های جانبی آن، قیمت تمام شده ای بیشتر از کالاهای فانتزی مشابه دارد.
محبوبیت نوشابه به اندازه ای هست که بتوانند انجمنی به نام آن تشکیل بدهند در کشوری که برای نمونه، انجمن های مدنی نداریم . ازجنبه مدنی گذشته نکته این است که نوشابه در ردیف تولید قلمداد می شود و ساختار تهیه کننده آن هم صنعت تلقی می شود و یک قسمت مهم اقتصاد شهری است. اقتصادی که دو کالای اصلی آن بنزین و نوشابه اند. نفتی بودن اقتصاد است که نوشابه ونوشابه خورها هم به پیامدهای آن دچارند و از معماهای اقتصاد ایران است و احتمالا همین است که نوشابه را قیمتی کرده است.
کالایی که اگر از قفسه های مغازه ها و سوپرمارکت ها بردارند زیان جبران ناپذیر می بینند و اگر آن را ازسفره ها حذف کنند سود خالص است . اینکه کالاهای فانتزی مانند نوشابه درردیف اقلام ضروری روزانه قرارمی گیرد و برای شمار چشمگیری کالای اساسی حساب می شود دست کم سودی هم اندازه ایجاد چند فرصت شغلی به نسبت هر بطری نوشابه دارد و سودهای بی حساب برای تولید کننده و زیان های بی حساب تر برای مصرف کننده ها و یک فرصت برای نشان دادن قابلیت های اقتصادی که باید بازار نوشابه و بنزین را به عنوان دوقلوهای ناهمسان تأمین کند که این شاید تنها جایی باشد که بهره وری بیشتر از75 درصد است، در اقتصادی که بهره وری عمومی به زحمت به 40 درصد می رسد.
منبع: روزنامه افسانه
7368/ 2027