بزرگنمايي:

پیام فارس - نماینده مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی معتقد است که روش توزیع پزشکان در سراسر کشور با مشکل روبه‌رو است و بعضا مشاهده شده در اطراف کلانشهر شیراز و در مناطق روستایی مراکز بهداشتی راه‌اندازی شده اما نیرویی برای فعالیت در آن وجود ندارد .
مسعود رضایی در گفت‌وگو با ایسنا منطقه فارس، با اشاره به مسئله کمبود پزشک در برخی از شهرهای کوچک و مناطق دورافتاده، بیان کرد: نه تنها در توزیع پزشک که اغلب مسائل اجتماعی با کمبود روبه‌رو نیستیم بلکه توزیع آنها مشکل دارد .
وی با بیان اینکه با توزیع ناعادلانه خدمات و امکانات در بسیاری از ابعاد مختلف اجتماعی، آموزشی و ...روبه‌رو هستیم، افزود: در مناطقی مانند تهران، شیراز، اصفهان، مشهد و ...نه تنها کمبود پزشک نداریم که پزشک مازاد هم وجود دارد و این خود موجب شده تا تعداد قابل توجهی از پزشکان به دلیل ازدیاد مراکز درمانی و بهداشتی بیکار باشند .
نماینده مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی با یادآوری اینکه توزیع عادلانه در اغلب اقدمات انجام نشده است، گفت: برخلاف ایران، در بسیاری از کشورهای اروپایی، فاصله بین امکانات و مدنیت شهری و روستایی محسوس نیست.به گونه‌ای که در یک روستا همه امکانات در حد عالی وجود دارد و افراد احساس بی نیازی به شهر می‌کنند اما در ایران برعکس شده است .
رضایی خاطرنشان کرد: در بسیاری از روستاهای ایران و مناطق شهری کوچک، از نعمت خدمات بی‌بهره هستند و روزانه شاهد مهاجرت‌های زیادی از روستاییان به شهرهای پیرامونی هستیم .
وی با تاکید بر اینکه باید توزیع بسیاری از خدمات بومی شود، عنوان کرد: به عنوان مثال؛ اگر قرار است سهمیه‌ای برای ورود دانشجویان پزشکی در مناطق روستایی تعیین شود، باید به گونه‌ای این مهم اعمال شود که افراد پس از گذراندن دوره‌های آموزشی پزشکی در روستای خود مشغول به خدمت شوند .
نماینده مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی اضافه کرد: در غیر اینصورت باید امکانات رفاهی در مناطق روستایی و شهرهای کوچک به اندازه‌ای گسترش یابد که برای پزشک و ماندگاری او در موقعیت تعیین شده، جاذبه ایجاد شود .
رضایی اظهار کرد: در گذشته هم در بحث آموزش و هم بهداشت در ایران این فلسفه حاکم بود که فردی که از مناطق روستایی و کم برخوردار با تعلیم و تربیت متخصص شغلی می‌شود در همان روستا و محل تولد خود مشغول به کار شود و با این نوع نگاه هیچگاه به فکر انتقالی نبودند و تا اخر خدمت خود در روستاها می‌ماندند و پزشک روستاهایی تربیت می‌شدند که پزشکی عمومی امروز را انجام می‌دادند.
انتهای پیام