چاپ

پیام فارس -

همزمان با سراسر کشور، سوگواری تاسوعای حسینی با حضور قریب به ٥٠٠ هیئت مذهبی در استان فارس و شیراز، برگزار شد.
به گزارش ایسنا منطقه فارس، دوشنبه 18 شهریور و نهم محرم، عزاداری روز تاسوعای حسینی(ع) با حضور قریب به 500 هیئت مذهبی در سراسر استان فارس برگزار و نماز ظهر تاسوعا، با حضور گسترده عزاداران حضرت اباعبدالله، اقامه شد.
صبح روز نهم محرم، عزاداران و عاشقان حضرت اباعبدالله(ع) و اهل بیت، در قالب هیئت های و دسته های عزاداری، سینه و زنجیرزنی، به یاد حضرت اباالفضل العباس(ع) علمدار کربلا، سوگواری کردند.
در شیراز مراسم یکپارچه عزاداری با حضور هیئت‌ها و دسته‌های مذهبی در حرم مطهر حضرت شاهچراغ(ع) برگزار و نماز ظهر تاسوعا نیز با حضور سوگواران با شکوهی تمام، اقامه شد.
آئین سوگواری، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) ساعت 8 و 30 دقیقه صبح دوشنبه در شیراز آغاز شد و تمام دسته‌های سینه و زنجیرزنی، از نقاط مختلف این کلانشهر، به سمت حرم مطهر حضرت شاهچراغ(ع) حرکت کرده و هنگام ظهر، نماز ظهر تاسوعا را اقامه کردند.
علاوه بر حرم مطهر حضرت احمدبن موسی(ع)، بیش از 500 بقعه متبرکه و حرم امامزادگان واجب التکریم در شیراز و فارس میزبان سوگواران حسینی و اقامه نماز ظهر تاسوعا بود.
آئین های عزاداری و سوگواری، امروز تا ساعات پایانی شب ادامه خواهد داشت.
به گزارش ایسنا، حضرت عباس(ع) قله رفیع وفا و ایمان، سلطان شجاعت و دلیرمردی، بزرگمرد عرصه‌های نبرد حق علیه باطل، الگوی برجسته جوانمردی بوده است.
در هر خصلت نیک و صفت ارزشمندی، که کرامت یک انسان به آن بسته است، سرمشق است و پیوسته دین‌باوری و حق‌جویی و باطل‌ستیزی و جانبازی را از او آموخته‌ایم.
دین‌باوری و جانبازی را از عباس(ع) بیاموزیم در اخلاص و استقامت و پایمردی، نمونه است و در هر خصلت نیک و صفت ارزشمندی، که کرامت یک انسان به آن بسته است، سرمشق است. ما پیوسته دین‌باوری و حق‌جویی و باطل‌ستیزی و جانبازی را از او آموخته‌ایم.
عباس(ع) در خانه علی و در دامان مادری با ایمان و وفادار و در کنار حسن و حسین(ع) رشد کرد و از این خاندان پاک درس‌های بزرگ انسانیت، شهادت و صداقت آموخت.
آن حضرت نه تنها در قامت رشید بود، بلکه در خِرَد برتر و در جلوه‌های انسانی هم رشید بود و به یقین می‌دانست که برای چه روز عظیمی ذخیره شده و می‌دانست که برای عاشورا به دنیا آمده است. زندگی ابوفاضل دائره‌المعارف چگونه زیستن محسوب می شود، دایره المعارفى است که چگونه زیستن و آگاهانه رفتن را به ما مى‌آموزد و فرصت دستیابى به مقام آدمیت را هموار مى‌سازد.
او را باب‌الحوائج نامیدند چرا که روا کردن حاجت در راه ماندگان و بی پناهان را نه تنها در طول حیات پربرکتش، بلکه پس از شهادت پر از عزت و افتخارآفرینش، ادامه داد و همواره شفیع نیازمندان و دلدادگان شد. حضرت عباس(ع) در کلام معصومان ایمان و بصیرت و وفای عباس، آن چنان مشهور و زبانزد بود که امامان شیعه پیوسته از آن یاد می‌‏کردند و او را به عنوان یک انسان والا و الگو می ‏ستودند.
به عنوان مثال امام سجاد(ع) درباره ایشان فرمود: خداوند،عمویم عباس را رحمت کند که در راه برادرش ایثار و فداکاری کرد و از جان خود گذشت، چنان فداکاری کرد که دو دستش قلم شد. خداوند نیز به او همانند جعفربن ابی‏طالب در مقابل آن دو دستِ قطع شده دو بال عطا کرد که با آنها در بهشت با فرشتگان پرواز می‏کند.
حضرت عباس (ع) نزد خداوند، مقام و منزلتی دارد بس بزرگ، که همه شهیدان در قیامت به مقام والای او غبطه می‏خورند و رشک می‏برند. بصیرت و شناخت عمیق و پایبندی استوار به حق و ولایت و راه خدا از ویژگی‌های آن حضرت بود.
در ستایشی که امام صادق(ع) از او کرده است بر این اوصاف او انگشت نهاده و به‏ عنوان ارزش‏های متبلور در وجود عبّاس، یاد کرده است: عموی ما عباس، دارای بصیرتی نافذ و ایمانی استوار بود، همراه اباعبدالله جهاد کرد و آزمایش خوبی داد و به شهادت رسید .