چاپ

پیام فارس - شیراز- شادمهر راستین فیلمنامه نویس سینما گفت: گروه سینماهای «هنر و تجربه» موجب هدر رفتن فیلم کوتاه شد.

شادمهر راستین، داور بخش فیلنامه شصت و سومین جشنواره منطقه انجمن سینمای جوانان ایران، سروناز پیرامون این جمله کلیشه‌ای که بزرگترین مشکل سینمای ایران فیلمنامه است به خبرنگار مهر ، گفت: بخش گسترده‌ای از فیلمنامه‌های سینمای ایران را کسانی می‌نویسند که خودشان سازنده فیلم هستند، بنابر این کسانی که مشکل فیلمنامه را ایجاد کردند فیلمنامه نویسان نیستند بلکه آنهایی هستند که حجم بزرگی از فیلم‌هایشان را خودشان می‌نویسند.
70 درصد تولیدات سال را کارگردانان می‌نویسند
وی با بیان اینکه در سینمای داستانی نزدیک به 70 درصد تولیدات سال را کارگردانان می‌نویسند، افزود: در فیلم کوتاه نیز این آمار شبیه به سینمای بلند است و اگر فیلمنامه مشکلی داشته باشد باید آنها که می‌نویسند پاسخگو باشند.
به گفته راستین، فیلمنامه‌های آثاری که در جشنواره‌های فیلم کوتاه جایزه گرفتند موید این است که اغلب این فیلم‌ها توسط دیگری نوشته شده و توجه بیشتری جلب کرده است، بنابر این شاید یکی از راه حل‌ها این است که در این زمینه حرفه‌ای تر برخورد شود و کارگردانان حتماً از تجربیات و دانش فیلمنامه نویس ها استفاده کنند.
این فیلمنامه نویس سینمای ایران عنوان کرد: بسیاری از کارگردانان سینمای ایران فیلمبردار، تدوینگر و… هستند که از عوامل تولید در این زمینه استفاده می‌کنند اما در فیلمنامه این گونه نیست و متأسفانه اغلب خود را فیلمنامه نویس می‌دانند.
وی نکته دوم در مشکل فیلمنامه را انتظارات از نویسنده فیلمنامه عنوان کرده و می‌افزاید: اغلب انتظار می‌رود فیلمنامه نویس هم قصه را بنویسد، هم خوب بتواند فیلمنامه را معرفی کند و بفروشد؛ قاعدتاً این سه بخش مجزاست که ایده پردازی و قصه نویسی مربوط به یک گروه است و فیلمنامه متعلق به نویسنده آن است و فروش فیلمنامه مربوط به بنگاه‌های فروش است، بنابر این موارد یادشده موجب بحران موجود شده است و البته سینمای ایران مقداری هم به جای تفکرگرایی ، سمت و سوی عمل گرایی یافته است.
راستین با این حال گفت: سینمای ایران چاره‌ای ندارد جز اینکه رویکرد سینماگران جوان تغییر کند؛ بیشتر از اینکه تحت تأثیر رویکرد اجرا باشند که مهم است، تحت تأثیر آن باشند که چه می‌خواهند بگویند.
وی عواملی مانند آنها که زمان و بودجه را تأمین می‌کنند مهمترین بخش آسیب به فیلمنامه ارزیابی می‌کند و می‌گوید: اینها باید زمان و بودجه بیشتری تعیین کنند تا پیش تولید انجام گیرد.
راستین دیگر آسیب این بخش را استفاده نکردن از تجربه‌های زیسته دانست و افزود: همه خود را صاحب دانش جوانی از جمله شور و نشاط و نوآوری می‌دانند اما یک چیز بیشتر در فیلمنامه مؤثر است اینکه دانش و تجربه نقش بازی می‌کند.
دادن جایزه فیلمنامه نویسی موجب حل مشکل فیلمنامه نمی‌شود
این فیلمنامه نویس راه حل مشکل فیلمنامه نویسی را در فیلم کوتاه، پرداختن به کار گروهی دانست و گفت: دادن جایزه فیلمنامه نویسی موجب حل مشکل فیلمنامه نمی‌شود زیرا این مسئله مدیریتی است.
وی ادامه داد: ما بیش از جایزه و تشویق، باید به فیلمنامه نویسی تشخص بدهیم؛ پیشنهاد این است که به فیلمنامه هم مانند تجهیزات فیلمبرداری و تولید هم اهمیت داده شود.
راستین نقش شورای « پیچینگ » را در روند تولید فیلم کوتاه مثبت ارزیابی کرد و در خصوص سفارشی شدن ساخت این فیلم‌ها در روند پیچینگ گفت: سفارشی که چیز بدی نیست بلکه سفارشی به نیت فرمایشی بد است؛ یک نهاد دولتی نمی‌تواند به فیلم کوتاه کمک کند.
وی افزود: فیلم کوتاه باید اکران بشود و فروش آن در اینترنت مهیا شود در نتیجه وقتی فیلمساز ببیند سلیقه مخاطب چیست فیلمنامه را به آن سمت سوق می‌دهد و به مرور ارتباط بین فیلم و مخاطب شکل می‌گیرد، در حالی که مسئول پیچینگ هیچ تضمینی نمی‌دهد که یک فیلمنامه خوب موجب تولید یک محصول جذاب و پرمخاطب شود، بنابر این بهترین راه این است که امکان دیده شدن فیلم و رفتن در فضای اینترنتی فراهم شود.
راستین گروه هنر و تجربه را موجب هدر رفتن فیلم کوتاه دانست و تصریح کرد: محدودیت نمایش، نداشتن جدول اکران و تبلیغات خوب برای فیلم‌ها در این گروه سینمایی مشهود است.
وی همچنین در پاسخ به اینکه پیش از ایجاد گروه هنر و تجربه نیز چنین امکانی برای فیلم کوتاه نبود، گفت: در آن صورت کسی هم نمی‌گفت فیلم هنر و تجربه‌ای می سازم ؛ فیلم برای اکران می‌ساخت و اگر مردم نمی‌دیدند متوجه می‌شد مشکل در چیست.
این داور فیلمنامه ارزیابی خود را از جشنواره سروناز برشمرد و گفت: فیلمنامه‌ها از سه سطح ایده‌های خوب و فیلمنامه‌های متوسط، فیلمنامه‌های خوب اما نگارش متوسط و ایده‌های خوب و فیلمنامه‌های خوب که در اقلیت بودند. برخوردار است.
وی در پایان ابراز امیدواری کرد که در جشنواره‌های منطقه‌ای شیوه انتقال از ایده به فیلمنامه بیشتر مورد توجه قرار گیرد زیرا بیشتر فیلمنامه‌ها ایده‌های خام بودند که به فیلمنامه خوب تبدیل نشده بودند.