بزرگنمايي:

پیام فارس - گروه سیاسی/ اوایل سال 66 ارتش امریکا به‌طور رسمی وارد جنگ عراق با ایران شد و به‌همین منظور ناوهای امریکایی در پشتیبانی از کشتی‌های عراقی در خلیج فارس، با نیروهای ایرانی در دریا درگیر شدند. مهم‌ترین تهاجم نیروی دریایی امریکا به ایران در آخرین روزهای فروردین ماه سال 67 رخ داد. امریکایی‌ها در واکنش به برخورد ناو جنگی «ساموئل بی‌رابرتز» با مین، با طراحی عملیاتی به دو سکوی نفتی ایران به نام‌های سلمان و نصر حمله کردند و با ناوهای ایرانی که برای حفاظت از سکوها وارد عمل شدند، درگیر شدند.
این حمله با دستور مستقیم رئیس‌جمهوری وقت امریکا همزمان با حمله ارتش عراق به مواضع نیروهای ایرانی در فاو صورت گرفت که طی آن، ناوهای جنگی امریکا سکوهای نفتی ایران را منهدم کردند. اما آنچه در این میان در تاریخ ثبت شد، رشادت و شجاعت مثال‌زدنی نیروی دریایی ایران بود که مقابل ارتش کاملاً مدرن و مجهز امریکا، عقب‌نشینی نکرد و تا آخرین نفر به مقابله با نیروی متجاوز پرداخت.
به گزارش « ایران» ناخدایکم عباس ملک، فرمانده ناوچه جوشن در دوران دفاع مقدس درباره مقابله دلاوران نیروی دریایی ارتش در برابر ناو امریکایی می‌گوید: «ساعت هفت صبح 29 فروردین 1367 اطلاع دادند که ناوهای امریکایی در نزدیکی جزیره کیش به سکوهای نفتی نصر و سلمان حمله کرده‌اند. به ما مأموریت داده شد برای محافظت از سکوهای مزبور به آن منطقه حرکت کنیم. ساعت 11 بود که افسر عملیات و افسر مخابرات و الکترونیک ناوچه به من گفتند دستگاه‌های مخابراتی عمل نمی‌کنند و از کار افتاده‌اند. متوجه شدیم عیب و ایراد مربوط به دستگاه‌ها نیست. در آن ایام ما هنوز به جنگ‌های الکترونیکی برخورد نکرده بودیم. در حال بررسی از کار افتادگی سیستم الکترونیک ناوچه بودیم که 6 فروند هواپیما و بالگرد در اطراف ناوچه ظاهر شدند. در آن هنگام فاصله ما از جزیره سیری 20 مایل و از سکوهای نصر و سلمان 35 مایل بود.»
او می‌افزاید: «یکی از بالگردهای امریکایی به ما نزدیک شد. با خلبان بالگرد تماس گرفتم و گفتم طبق قوانین بین‌المللی، با توجه به شرایط جنگی منطقه و ناشناس بودن بالگرد بیشتر از 5 مایل نمی‌تواند به ما نزدیک شود. خلبان بالگرد در پاسخ گفت: «من ناشناس نیستم. من بالگرد نیروی دریایی امریکا هستم و به شما اخطار می‌دهم ناوچه را متوقف و تمام افراد را به قایق‌های نجات منتقل کنید.» بعد از شنیدن این پیام، آژیر محل جنگ را به صدا در آوردم و افراد ناوچه به محل‌های از پیش تعیین‌شده رفتند.» ناخدایکم عباس ملک ادامه می‌دهد: «هشت دقیقه بعد از آن ماجرا، صدایی از مدار ناوچه شنیدم که مرا به‌عنوان فرمانده ناوچه مورد خطاب قرار داده و گفت: «من فرمانده ناوگان نیروی دریایی امریکا هستم. به‌شما اخطار می‌کنم متوقف شوید و کشتی را از افراد تخلیه کنید.» با لحنی جدی پاسخ او را دادم: «اینجا خلیج فارس است و من از شما دستور نمی‌گیرم. ما وظیفه داریم برای نجات افراد سکوهای نصر و سلمان اقدام کنیم و طبق برنامه‌ای که دارم به روی سکوهای نفتی خواهم رفت.»
این فرمانده ایرانی در تکمیل روایت خود می‌افزاید: «این مکالمات حدود 15 دقیقه به طول انجامید. ارتباط ما با جزیره‌ سیری قطع شده بود. این ارتباط برای تعیین تکلیف، یعنی درگیری با ناو امریکایی یا هر اقدام دیگری لازم بود. در آن شرایط بهترین کار را در مشورت با کارکنان تشخیص دادم. روی پل فرماندهی رفتم و با معاونم سروان زارع نعمتی، افسر عملیات سروان حرآبادی و افسران توپخانه و برق مشورت کردم و گفتم نظر من این است که تا آخرین لحظه می‌جنگیم. همه آنان نظر من را تأیید کردند. با آنکه همه می‌دانستند ما تنها هستیم، از هر طرف در محاصره امریکایی‌ها قرار گرفتیم و ارتباط ما هم قطع شده، همه اتفاق نظر داشتند که تا پای جان باید از کشتی محافظت کنیم و به هیچ‌وجه تسلیم نمی‌شویم.»
ناخدایکم عباس ملک می‌افزاید: «در میان اخطار و تهدید پی‌در‌پی فرمانده ناوگان نیروی دریایی امریکا، ما به راه خود ادامه دادیم. تهدید و اخطارهای ناوگان نیروی دریایی امریکا با من به مشاجره لفظی کشیده شد و در آن میان تأکید کردم: «شما باید منطقه را ترک کنید و من مأموریت خود را ادامه خواهم داد.» در آن لحظه بود که از دستگاه بی‌سیم ناوگان دریایی امریکا، یک پیام به زبان فارسی شنیدم: «هر چه به شما دستور داده می‌شود، اجرا کنید. اگر تسلیم شوید، برای کسانی که مایل باشند با ما به امریکا بیایند، کار و امکانات خوبی فراهم می‌شود و به آنها پناهندگی داده می‌شود.» جواب من همان پاسخ‌های قبلی بود و یک بار دیگر گفتم ما به مأموریت خود ادامه خواهیم داد.» به‌گفته فرمانده وقت ناوچه جوشن «وقتی امریکایی‌ها از توقف ناوچه جوشن و تسلیم کارکنان آن ناامید شدند، همین که آخرین مکالمه و پاسخ من تمام شد، اولین موشک خود را در ساعت 12:30 دقیقه به سوی ما شلیک کردند. ما با روش‌های دفاعی خود، آن موشک را منحرف کردیم. یک بالگرد امریکایی به ناوچه نزدیک شد، دستور آتش دادم که مورد اصابت قرار گرفت و سقوط کرد.
در نهایت ناوهای جنگی «وین رایت و سیمپسون» ناوچه جوشن و ناوشکن سهند را مورد اصابت موشک‌های پیشرفته «هارپون» قرار دادند و غرق کردند. ناوشکن سبلان هم در این حمله خسارت زیادی دید، اما غرق نشد. در این حملات 64 نفر از اعضای نیروی دریایی ارتش به شهادت رسیدند.» گفته می‌شود در این رویارویی به یک فروند جنگنده بمب‌افکن اف-4 نیروی هوایی ارتش نیز خسارت شدیدی وارد شد. البته ایران هم توانست یک هلیکوپتر کبرای امریکایی را سرنگون کند که دو خدمه آن کشته شدند. در این عملیات 12 ناو نیروی دریایی ایالات متحده شرکت داشتند.در همان روز 29 فروردین 67 قایق‌های تندرو سپاه در واکنش به اقدام امریکا به ناو تدارکاتی «دیلی‌تایلد» حمله کردند و آن را هدف قرار دادند. همچنین یک فروند نفتکش انگلستان و یک فروند کشتی تجاری قبرسی نیز مورد هدف قرار گرفت.