پیام فارس -

به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، در حالی که فقط چند ساعت تا شروع انتخابات شوراهای شهر و روستا باقی مانده، نقل همه محافل بحث درباره کاندیداهای ریاست جمهوری است و انتخابات شورای شهر با وجود اهمیت زیادی که دارد، برای مردم در درجه دوم اهمیت قرار دارد. سر حرف ر ا که با شهروندان باز می‌کنی برخی حتی نمی‌دانند وظیفه شورای شهر چیست، بعضی دیگر که انگار کمی بیشتر در این زمینه می‌دانند وظیفه شورای شهر را انتخاب شهردار می‌دانند و تمام.
این موضوع بهانه‌ای برای گفت‌وگو با میثم ظهوریان پژوهشگر سیاستگذاری عمومی شد، اگر مایلید بدانید که چرا باید در انتخابات شورای شهر شرکت کنید و تاثیر این انتخاب در اجزای مختلف زندگی روزمره‌ خودتان و عزیزانتان چیست این گفت‌وگو را دنبال کنید.
فارس: بعنوان اولین سوال بفرمایید چرا مشارکت مردم در انتخابات شوراهای شهر آنطور که باید پررنگ و پرشور نیست؟
- در نتایج شمارش آرای انتخابات شورای شهر در دوره قبل در مشهد شاهد بودیم بخش زیادی از شهروندان که بابت انتخابات ریاست جمهوری پای صندوق رای آمدند در انتخابات شورای شهر شرکت نکردند و این نشان می‌دهد که طیفی از مردم عملا متوجه نقش و اهمیت شورای شهر در زندگی‌شان نیستند، در حالی که شوراهای شهر و شهرداری‌ها از نهادهایی است که بیشترین ارتباط مستمر بلافصل و روزمره را با زندگی مردم دارد. شما به عنوان یک شهروند وقتی برای کاری از منزل خارج می‌شوید چه سفرتان پیاده باشد چه سواره کیفیت سفر شما به شکل قابل توجهی به کیفیت عملکرد مدیریت شهری وابسته است. نظافت محیط، آب و هوا، ترافیک و حتی سروصدای داخل شهر همه مستقیم و غیرمستقیم به تصمیمات اعضای شورای شهر ربط دارد.
فارس: برخی کارشناسان معتقدند انتخاب اعضای شورای شهر ارتباط تنگاتنگی با میزان رضایت اجتماعی از حاکمیت دارد، نظر شما چیست؟
موضوع درستی است، تصویر مردم از حاکمیت اول در حوزه مدیریت شهری و زندکی روزمره شان شکل می‌گیرد چراکه عمده مردم شهرداری‌ها را یک نهاد حاکمیتی می‌بینند بنابراین عملکرد شورای شهر و شهرداری تاثیر زیادی در ایجاد رضایت اجتماعی یا نارضایتی‌های اجتماعی شهروندان دارد.
سال گذشته مجموع بودجه شهرداری‌ها 10 درصد بیشتر از کل بودجه عمرانی دولت بود
فارس: مهم‌ترین کلیدواژه‌ای که در چند سال اخیر با آن سروکار داریم بحث‌ مشکلات اقتصادی و معیشتی است، منتخبان ما در شورای شهر چه نقشی در این بخش مهم از زندگی شهروندان می‌توانند ایفا کنند؟
بر خلاف تصوری که عموم دارند و دولت را در بحث‌های اقتصادی و بودجه‌ای خیلی پررنگ‌تر از شهرداری‌ها می‌بینند جالب است بدانید مجموع بودجه شهرداری‌ها در سال قبل 10 درصد بیشتر از کل بودجه عمرانی دولت بوده و این در حالی است که نیمی از بودجه عمرانی شهرداری‌ها بودجه عمرانی است اما فقط 15 درصد بودجه دولتی به این موضوع اختصاص دارد، به بیان دیگر، شهرداری نهادی است که در زندگی مردم خیلی موثر است از حوزه‌های خرد اقتصادی مثل ساخت‌وسازها و صدور پروانه‌های ساختمانی تا اخذ مجوز تراکم و نظارت بر ساختمان‌ها، حتی شهرداری‌ها در متغیرهای کلان اقتصادی هم موثر هستند؛ شهرداری‌ در متغیرهایی مثل اشتغال و مسکن که بر یک متغیر مهم اجتماعی مثل ازدواج تاثیرگذار است نقش دارد. در سال 1400، مجموع بودجه شهرداری مشهد 18 هزار میلیارد تومان است که اگر جمعیت مشهد را حدود سه میلیون نفر در نظر بگیریم سرانه هر مشهد 6 میلیون تومان بودجه شهرداری است.
اینکه چطور محل در آمد این مبلغ در نظر گرفته شده باشد و چطور در شهر هزینه شود هر دو بر متغیرهای کلان زندگی شهروندان تاثیرگذار است و از این جهت در شکل‌دهی و کیفیت زندگی اجتماعی هم فوق العاده موثر است.
حدود 50 درصد درآمدهای عمومی شهرداری مشهد از محل تخلفات است
فارس: محل درآمد شهرداری‌ها کجاست؟
بخش عمده‌ای از درآمد شهرداری‌های ما مبتنی بر کسب درآمد از تخلفات است، در مشهد حدود 50 درصد درآمدهای عمومی شهرداری از محل تخلفات مثل عوارض تراکم مازاد یا درآمدهای کمیسیون ماده 100 است. ام المفاسد شهر که ریشه خیلی از مفاسد دیگر است همین شیوه درآمدی شهرداری هاست. یعنی شهرداری قرار بوده درآمدی کسب کند که با آن کیفی زندگی شهروندان را ارتقا بخشد اما در عمل این درآمدزایی به جای ابزار، خودش تبدیل به هدف شده و حالا شهرداری‌ها تلاش می‌کنند به هر طریقی حتی به بهای تاثیر منفی بر زندگی مردم درآمد زایی شود.
فارس: لطفا مصادیق قابل لمسی برای این تناقض عنوان کنید.
به عنوان مثال در بحث پارکینگ که الان یکی از معضلات شهری مشهد است، هر واحدی که ساخته می‌شود باید برایش یک فضای پارکینگی در نظر گرفته شود اما شهرداری به سازنده اجازه می‌دهد طبقه همکف را تبدیل به پیلوت کند و همین باعث می‌شود چندین خانواری که سال‌ها می‌خواهند در آن خانه زندگی کنند بر سر جای پارک هر روز با هم مشکل داشته باشند و این یعنی ایجاد اصطکاک اراده‌های انسای و ناامنی روانی در شهر؛ چرا؟ چون شهرداری به دنبال درآمدزایی است تا با آن درآمد به شهروندان خدمات بدهد!
یکی دیگر از مصادیق درآمدزایی شهرداری که آرامش شهروندان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد این است که در جایی از شهر که طبق ضوابط شهرسازی و طرح تفصیلی باید تراکم متوسط داشته باشد شهرداری برای کسب درآمد مجوز ساخت یک بلندمرتبه را صادر می‌کند مثل خیابان دانشگاه یا کوهسنگی در مشهد و به این طریق آرامش و امنیت روانی خانه‌های مجاور را سلب می‌کند.
در مناطق مرکزی مشهد شهرداری برای درآمدزایی مجوز ساخت مجتمع تجاری صادر می‌کند و این کار باعث افزایش سفرهای درون شهری به این مناطق می‌شود و مشکلات عدیده ای را برای شهروندان بوجود می‌آورد، این در حالی است که سرانه تجاری در طرح‌های تفصیلی بر اساس یک سری معیار و مطالعات برای هر منطقه تعیین شده اما شاهدیم که شهرداری برای کسب درآمد عملا همه این مطالعات را نادیده می‌گیرد.
بطور خلاصه اینطور است که شهرداری به بهای برهم زدن آرامش و امنیت روانی شهروندان درآمدی کسب می‌کند و با بخشی از آن درآمد سازمان فرهنگی اجتماعی شهرداری را ایجاد می‌کند تا این سازمان با اجرای برخی برنامه‌ها موقتا مردم را شاد کند و فضای شهر را بانشاط سازد!
فارس: چه راهکاری برای ایجاد درآمدهای پایدار و سالم شهری وجود دارد تا کمتر شاهد این مسائل باشیم؟
هر شورایی که روی کار بیاید یکی از مسائل مهمی که باید به آن توجه کند تغییر سبد و الگوی درآمدزایی شهرداری است به نحوی که سهم درآمدهای پایدار مثل عوارض عمومی را افزایش و درآمدهای حاصل از تخلفات ساختمانی را به تدریج حذف کند. طی چهارسال که عمر یک شوراست اگر یک برنامه جدی وجود داشته باشد می‌تواند اتفاقات خوبی در این حوزه اتفاق رقم بخورد، بنابراین هر شورایی که بیاید یکی از پیشرانه‌هایی که باید در سیاست‌های خود در نظر بگیرد تغییر سبد و الگوی درآمدزایی شهرداری است، باید سهم درآمدهای پایدار مثل مالیات در سبد درآمدزایی شهرداری افزایش پیدا کند و درآمدهایی چون جرائم تخلفات ساختمانی و وام‌های بانکی از سبد مالی حذف شود. چهار سال عمر شورا، زمان خوبی است که این اتفاق رقم بخورد.
فارس: الگوی درآمدزایی پایدار برای شهر مشهد چه می‌تواند باشد و آیا در قانون برای آن تدبیری شده است؟
الگوهای تجربه شده‌ای در دنیا وجود دارد که اتفاقا زمینه‌های قانونی آن هم در کشور وجود دارد. برای مثال، یکی از الگوهایی که می‌تواند جایگزین مناسبی برای تراکم فروشی و درآمدهای تخلفات ساختمانی باشد، مالیات بر ارزش زمین است که می‌تواند یک درآمد پایدار برای شهرداری‌ها ایجاد کند؛ وقتی سبد درآمدی شهرداری مبتنی بر درآمدهای ناپایدار باشد خودش مشوق تخلف‌فروشی است، یعنی شهرداری در صورت تخلفات بیشتر درآمد بیشتری کسب خواهد کرد که این خود با کیفیت زندگی بهتر شهروندان منافات دارد.
نکته دوم این است که تراکم تاثیر تورمی شدیدی در شهر ایجاد می‌کند و روی بعد کلان اقتصاد زندگی مردم تاثیر جدی دارد چراکه عوارض تراکم مازاد در واقع مالیات بر تولید است یعنی شهرداری عملا بخش عمده‌ای از درآمدش را در ابتدای ساخت‌وساز از مردم می‌گیرد و سازنده هم این پول را از خریدار می‌گیرد اینجاست که می‌بینیم مسکن در کلانشهر مشهد تبدیل به یک کالای سرمایه‌ای می‌شود.
فارس: اگر به هر دلیلی ساخت و ساز از رونق بیفتد، شهرداری این کسری درآمد را چطور جبران می‌کند؟
دقیقا به همین دلیل است که به این درآمد ناپایدار می‌گویند، اگر یک زمانی مثل سال‌های 90 تا 96، درآمد شهرداری از حوزه ساختمان کم شود شهرداری به ناچار به سمت تخلف فروشی‌های بی‌ضابطه خواهد رفت، مثل پدیده تراکم شناور که پدیده عجیبی است و به افراد تراکم می‌فروختند بدون اینکه مکان آن مشخص باشد!
مدل مالیات بر ارزش زمین و یا دیگر روش‌های مالیاتی، مثل مالیات بر ارزش افزوده که بخشی از آن را دولت به شهرداری‌ها واگذار کرده می‌تواند به درآمدهای پایدار شهرداری تبدیل شود. مالیات بر ارزش زمین چیزی مثل شارژ ساختمان است که به شهرداری داده می‌شود یعنی بر اساس یک سری متغیرها مثل متراژ زمین و محله هر شهروندی یک مبلغی را به صورت دوره‌ای یا سالیانه یا 6 ماهه مثل عوارض شهرداری پرداخت می‌کند.
فارس: آیا فکر نمی‌کنید این قضیه ممکن است به حاشیه نشینی منجر شود؟
اتفاقا این مساله برعکس می تواند با فقر مبارزه کند و آن را کم کند. این روش باعث می شود مسکن از یک کالای سرمایه‌ای تبدیل به کالای مصرفی می‌شود و دیگر نمی‌شود احتکارش کرد. اگر شما مسکن را بخرید و کاری با آن نداشته باشید تا قیمت آن افزایش پیدا کند با این راه حل می‌توان جلوی این کار را گرفت. در نتیجه عرضه مسکن در بازار زیاد می‌شود و این عرضه زیاد قیمت مسکن را پایین می‌آورد. در این فرمول مالیاتی، ما فقط به متراژ زمین یا مسکن توجه نمی‌کنیم و می‌توان برای مثال منطقه را هم در نظر گرفت و در مناطقی که افراد درآمد بالاتری دارند، می‌توان ضریب این فرمول مالیاتی را بیشتر و برای مناطق متوسط کمتر و در مناطق حاشیه‌ای آن را رایگان در نظر گرفت. متغیر بعدی می‌تواند تعداد مسکنی که فرد دارد باشد یعنی برای خانه اول فرد، ضریب کمتر و برای خانه دوم ضریب بیشتری می‌توان اعمال کرد و این روند را تصاعدی بالا برد. از این رو، اگر فردی پنج باب منزل در شهری آن هم به صورت خالی داشته باشد، دیگر برایش صرفه اقتصادی نخواهد داشت. نکته دیگر درباره این مدل مالیاتی، این است که این روش مبتنی بر مالیات بر مصرف است. یعنی در طول زمان براساس میزان مصرف فرد از وی مالیات گرفته می شود و نه در اول ساخت و ساز مسکن، بنابراین پایدار و مستمر است.
این روش باعث می‌شود شهرداری دیگر تشویق به تخلف فروشی و تخطی از ضوابط شهری نشود و تورم را در اقشار کم درآمد که حدود 50 درصد هزینه‌هایشان در حوزه مسکن است کاهش می‌دهد.
فارس: آیا این روش پشتوانه قانونی دارد و اگر چنین است چرا تا الان اجرا نشده است؟
بله، زیرساخت‌های قانونی این امر در برنامه پنجم توسعه وجود داشته و شهرداری می‌توانسته اجرا کند، الان هم می‌شود با یک تعاملی با دولت جدید و مجلس دوباره زیرساخت‌های قانونی این روش ایجاد و بعنوان یک تحول در شهرداری‌ها مطرح شود اما نکته مهم و حساس در این زمینه، اقناع مردم است. اجرا کردن این الگو نیاز به گفت‌وگو با مردم و اقناع آنها دارد که متاسفانه شهرداری در این موضوع ضعف دارد و لازم است یک شهردار باتقوا و جسور بیاید و این موضوع را که به مصلحت و نفع شهر است به قیمت هزینه اجتماعی که برای خودش ممکن است ایجاد شود به سرانجام برساند. تخلف فروشی شهرها را تبدیل به محیط‌های زیست‌ناپذیر می‌کند اتفاقی که در تهران رخ داده و اگر زودتر فکری برای این موضوع نکنیم شاهد این شرایط در مشهد هم خواهیم بود. ساخت‌وسازهای بی‌ضابطه برای شهرداری ایجاد درآمد می‌کند تا با این درآمد پل و خیابان ساخته شود اما عوارضی که این اتفاق برای شهر رقم می‌زند در بلندمدت ظاهر و گریبانگیر شهروندان می‌شود.
تاثیر ساخت مجتمع‌های تجاری در مناطق کم‌برخوردار، افزایش فقر و حاشیه نشینی است
فارس: در ابتدای صحبت در خصوص تاثیر تصمیمات شورای شهر در وضعیت معیشت و اقتصاد مردم گفتید، لطفا با ذکر مصادیق شفافتر این موضوع را توضیح دهید، چطور شهرداری می‌تواند باعث فقر یا حاشیه‌نشینی شهروندان شود؟
فقر یک زنجیره است که ما در مواجهه صرفا به یک حلقه پرداخته‌ایم به این معنا که مداخلات یا کالبدی بوده و یا در قالب سبد معیشتی بوده( که البته هر دوی اینها به جای خود لازم است) و به بقیه مسائل نپراخته‌ایم و خیلی وقت‌ها مساله فقر به ویژه در حاشیه شهر تشدید شده است. بعنوان نمونه در یک دوره‌ای شهرداری مشهد ساخت مجتمع‌های تجاری را به سمت مناطق نزدیک به حاشیه شهر برد که از آن نمونه می‌توان به مجتمع ملل در ابتدای بلوار شهید آوینی اشاره کرد. آن زمان هشدار دادم که این کار می‌تواند باعث تشدید مساله فقر در منطقه شود اما اینطور استدلال شد که وقتی در یک منطقه، مجتمع تجاری ساخته می‌شود زمین‌های مردم ارزش افزوده پیدا می‌کند و این باعث افزایش ثروت مردم منطقه می‌شود؛ در حالی‌که اولا ساخت مجتمع تجاری در مناطق کم‌برخوردار باعث می‌شود کالاهای لوکس و مصرفی هر روز جلوی چشم مردمی که به لحاظ معیشتی قدرت خریدشان کم است قرار بگیرد و این باعث احساس فقر می‌شود(بخش عمده‌ای از فقر از طریق احساس فقر تشدید می‌شود.) نکته دوم این است که فقط مداخله کالبدی در منطقه شاید قیمت زمین را افزایش دهد اما چون مشکل اشتغال و مسائل ریشه‌ای‌تر اقتصادی را حل نمی‌کند نسل بعدی در همین منطقه هم نمی‌توانند زندگی کنند و باید به منطقه‌ای کم برخوردارتر نقل مکان کنند چون به علت افزایش قیمت زمین در این محل قدرت خرید را از دست می‌دهند و به سمت حاشیه شهر رانده می‌شوند.
فارس: چیزی کمتر از یک روز به انتخابات مانده و اگر موافق باشید این سوال را مطرح کنم که مردم پس از مشارکت در انتخابات و انتخاب اعضای شورای شهر، چطور می‌توانند بر عملکرد منتخبین خود نظارت داشته باشند و اگر کسی به وعده‌هایی که داده عمل نکند، چه می‌شود؟
افرادی که بوسیله رای مردم راهی شورای شهر می‌شوند فقط در صورتی که جرم اشکاری مرتکب شوند دستگاه‌های نظارتی و قضایی ورود می‌کنند و مواردی مانند کم‌کاری یا خلف وعده‌های انتخاباتی مواردی است که باید توسط خود مردم نظارت شود بنابراین اصل نظارت و مطالبه‌گری در نهادی مثل شورای شهر یا حتی مجلس شورای اسلامی توسط خود مردم باید انجام شود و افراد در قبال رایی که به صندوق انداخته‌اند احساس مسئولیت داشته باشند و عملکرد منتخب خود را در شورای شهر رصد کنند.
دقت در انتخاب اولین و مهم‌ترین گام است. اینکه افراد را بر چه اساسی انتخاب می‌کنیم و ترکیب ملاک‌ها خیلی مهم است. هم نگاه تخصص‌گرایانه صرف در بحث انتخاب اعضای شورای شهر مضر خواهد بود و هم انتخاب بر اساس جناح‌بندی‌های سیاسی به شهر ضربه می‌زند و کمکی به اصلاح شهر نمی‌کند.
فارس: شما بعنوان یک صاحبنظر چه ملاک‌هایی برای انتخاب اعضای شورای شهر کلانشهری در حد و اندازه مشهد توصیه می‌کنید؟
در مدیریت شهری ما آنچه بر عملکرد موثر است در درجه اول سلامت و دغدغه‌مندی فرد است. فارغ از اینکه یک نفر چقدر تخصص دارد یا به چه جناحی وابسته است باید دید چقدر دغدغه مردم دارد، چراکه کسی که با رای ما وارد شورای شهر می‌شود با یک تصمیم و رای می‌تواند منافع مختلفی را از افراد زیادی در شهر جابجا کند و اگر این فرد سلامت و دغدغه‌مندی نداشته باشد هر صفت دیگری که داشته باشد کمکی به تغییر مدیریت شهری به نفع مردم نخواهد داشت.
در حوزه تخصص هم ما در مدیریت شهری بیشتر از اینکه نیاز به تخصص‌های نو و تکنیکال داشته باشیم نیاز به فهم مساله، قدرت تجزیه و تحلیل و نیز نگاه سیستمی و چندبعدی داریم چراکه بیشتر مسائلی که شورای شهر باید درباره آنها تصمیم‌گیری کند مسائل چندبعدی است و اتفاقا آدم‌های تک‌بعدی که به مسائل فقط از دیدگاه تخصصی یا سیاسی صرف نگاه می‌کنند، می‌توانند برای آینده شهر مضر هم باشند. فردی که فقط از زاویه حمل و نقل به شهر نگاه کند مثلا بگوید اگر خط ویژه اتوبوس در این خیابان کار شود آثار حمل و نقلی چنین و چنان دارد، چنین شخصی با نگاه تک بعدی توجهی به آثار این اتفاق و میله‌کشی وسط خیابان بر وضع کسب و کار بازار کاسبان آنجا ندارد.
پروژه میدان شهدا نمونه بارزی از نگاه تک بعدی است که با یک نگاه عمرانی اجرا شد بدون اینکه نگاه اقتصادی و مدیریتی داشته باشد این ناشی از همان تخصص گرایی صرف در انتخاب است.
فارس: یعنی معتقد هستید در مدیریت شهری نباید نگاه سیاسی یا تخصصی باشد؟
این دو مفهوم خیلی جای بحث دارد؛ تخصص یک مفهوم بدون جهت در مدیریت شهری است ما معتقدیم این طور نیست و در مدیریت شهری نظریه قبل از عمل قرار دارد به این معنی که تا رویکرد مشخص نباشد شما نمی‌توانید شفاف بیان کنید چه کسی متخصص است، بار دیگر به پروژه میدان شهدا برمی‌گردیم تا موضوع شفافتر شود، اغلب مدیرپروژه‌های این طرح و کسانی که در تهیه و اجرای آن دخیل و تصمیم‌گیر بودند به لحاظ مفهوم عرفی، متخصص محسوب می‌شوند اما می‌بینید این پروژه به لحاظ اقتصادی یک فاجعه است و به لحاظ فرهنگی نیز یک فاجعه فرهنگی است و هیچ نسبی حتی با نام میدان که شهدا است ندارد. پروژه آبادگران نمونه دیگری از همین نگاه تخصصی صرف به موضوعات شهری است که در ارتفاعات جنوب ساخته شده و تصمیم‌گیران و دست اندرکاران به لحاظ تجربه و تحصیلات جزو همان مفهوم عرفی متخصص قرار می‌گیرند اما کار این پروژه به جایی می‌رسد که مقام معظم رهبری روی آن دست می‌گذارند و دستور توقف آن را می‌دهند. بنابراین مفهوم تخصص را نباید یک مفهوم ساده و تک بعدی در مدیریت شهری محسوب کنیم بلکه مدیریت شهری یک ماهیت چندبعدی و پارادایمی دارد.
نباید در انتخابات شورای شهر از چاله سیاست‌زدگی به چاه تخصص‌نمایی بیفتیم
فارس: یک سری قوانین شهری وجود دارد که همه اذعان دارند نادرست است اما شاهدیم طی سالیان همچناتن حفظ و اجرا شده است، علت چیست؟
به نکته درستی اشاره کردید، ما در شهر مفهومی بنام اقتصاد سیاسی داریم، یعنی بخش عمده‌ای از قوانین شهری که همه هم متفق‌القول هستند که این قوانین به لحاظ ماهیتی غلط است اما همچنان وجود دارد و تغییر نکرده است؛ علتش این است که این قوانین با منافع عده‌ای در شهر گرده خورده است، بنابراین کسی که می‌خواهد وارد شورای شهر شود اگر فهم اقتصاد سیاسی و مدیریت منافع نداشته باشد حتی اگر فرد سالم و دغدغه‌مندی باشد نمی‌تواند شرایط شهر را به نفع عموم مردم تغییر دهد و نخواهد توانست جلوی باندها و شبکه‌هایی که به دنبال حفظ وضعیت موجود هستند بایستد، باید مراقب باشیم در انتخاب اعضای شورای شهر از چاله سیاست‌زدگی به چاه تخصص‌نمایی نیفتیم.
تقوا و جسارت؛ 2 ملاک مهم برای شهردار مشهد
فارس: ما شورای شهر را انتخاب می‌کنیم و آنها هم به نمایندگی از ما شهردار را؛ شهردار طراز کلانشهر مشهد چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟
شهردار مشهد باید رویکرد و نگاه جامع و متوازنی به مسائل شهر داشته باشد و بتواند بین مسائل و جنبه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی توازن برقرار کند. ما یک مشکلی که داریم این است که در جمع بین متغیرهای مختلفی که معتقدیم همگی مهم است مشکل داریم بنابراین در این دوره به افرادی نیاز داریم که نگاه سیستمی و چند بعدی داشته باشند و بتوانند این متغیرها را باهم جمع کنند. از طرفی دیگر بحث ارتباطات برای شهردار مشهد بحث مهمی است او باید بتواند ارتباطات ملی و تعاملات بین دستگاهی در مشهد را برقرار کند. تقوا و جسارت مورد دیگری است که برای شهردار مشهد لازم است. بعنوان مثال توسعه مترو چیزی است که در زیر زمین است و شاید خیلی مردم نبینند اما همان هزینه و تلاش می‌تواند تبدیل به 10 دوربرگردان در شهر شود از لحاظ منطق عدالتی در حوزه حمل و نقل ساخت مترو به عدالت نزدیکتر است اما ممکن است یک شهردار که دنبال کارهای نمایشی و پررنگ کردن خودش در اذهان عمومی باشد ترجیح بدهد کاری مثل دوربرگردان‌ها را انجام دهد تا مردم نتایج آن را روی زمین ببینند اینجاست که می‌بینید یک شهردار باید جسارت و تقوا داشته باشد تا مصالح و منافع بلندمدت عمومی را به نمایشی کار کردن ترجیح دهد حتی به این قیمت که خیلی در ذهن مردم نماند.
فارس: شورای شهر چطور می‌تواند زمینه مشارکت مردم در اداره مشهد را از پای صندوق‌های رای فراتر ببرد و شهروندان به معنی واقعی کلمه مشارکت خود را در اتفاقات و تصمیم‌گیری‌های شهر احساس کنند؟
شورای شهر باید مردم را در بحث مساله شناسی و برنامه ریزی شهری مشارکت دهد، این چیزی است که در دنیا تجربه شده است. شوراهای اجتماعی محلات اساسا با همین فلسفه شکل گرفت که مردم را به صورت جدی‌تر در مدیریت شهری مشارکت دهد. اما لازم است این موضوعات واقعی‌تر شود تا مشارکت عمومی‌تر مردم را شاهد باشیم و مردم تاثیر این مشارکت و همراهی را با عینه لمس کنند.
پدیده‌ای مثل جمع‌سپاری مسائل به مدیریت بهتر شهر، کمک شایانی می‌کند، الگوی «فارس من» که در خبرگزاری فارس وجود دارد خود نمونه خوبی از مساله‌یابی و جمع‌سپاری است که اگر در شهرداری انجام شود و یک شهروند مساله و مشکلی که سراغ دارد عنوان کند و سایر شهروندان با پیوستن به کمپین او، خواستار رفع مشکل شوند یک الگوی خوب برای مطالبه‌گری و مشارکت اجتماعی مردم است. یکی دیگر از حوزه‌های مشارکت دادن مردم حوزه مبارزه با فساد است با توجه به اینکه شهرداری یکی از پرفسادترین نهادهاست این موضوعی است که در شورای پنجم مصوب هم شد و حتی برای آن پاداش هم درنظر گرفتند اما در عمل اجرا نشد حتی برعکس با شخص گزارش دهنده برخورد شد.
======================
گفت‌وگو از: معصومه مومنیان
======================
انتهای پیام/ 70068