پیام فارس -

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، فرا رسیدن فصل پاییز و ماه مهر، در خاطره ها، به بوی مدرسه و دفتر و کتاب، و صدای کودکان شاد و پر انرژی، در مدارس، گره خورده است.
ماه مهر در خاطرات تاریخی ما پر شده از شور و شوق شروع مدرسه و حیاطی شلوغ و بچه هایی شاد و خندان، که با اشتیاقی بی وصف ، لباس و کفش هایِ جدیدشان را به هم نشان می دهند، کودکانی که بی غم و آسوده ، کوله پشتی را روی دوششان گرفته اند و سرخوش و لی لی کنان، به سمتِ خانه می دوند.
..
روزهای خوبی که تنها نگرانی مان، به خاطر معلم تازه ای بود که نمی شناختیم، و تمامِ ترسمان، برای درس هایی که قرار بود سخت تر از سال های قبل باشد. چه حال و هوای بی نظیری بود.
آموزش و پرورش، یکی از ارکان و عوامل توسعه نیروی انسانی و زیربنای آینده کودکان و نوجوانان کشور و مهمترین مجموعه ای است که باید مورد توجه همگان قرار گیرد. تقریبا همه خانواده های ایرانی، مستقیم یا غیرمستقیم، به آموزش و پرورش ربط دارند.
اپیدمی بیماری کرونا، اهمیت و سختی آموزش را بیش از پیش نمایان ساخت و چه بسیار مادران و پدرانی که در همین مدت، متوجه حساسیت و مشقت کار آموزش شدند و این موضوع را به زبان آوردند که از آموزش یک یا دو کودک خودشان هم در منزل خسته و کلافه شده اند.
چیزی که از اوضاع و احوال موجود بر می آید، این است که وزارت آموزش و پرورش، عزم خود را جزم کرده که به طور تدریجی و به شیوه ترکیبی، بازگشایی مدارس به صورت حضوری شود و در همین راستا بخشنامه هایی از معاونت بهداشت وزارت بهداشت و درمان و معاونت تربیت بدنی و سلامت و معاونت آموزشی وزارت آموزش و پرورش تنظیم و به ادارات کل استان ها، ارسال شده است.
نکات قابل تاملی در این بخشنامه ها دیده می شود، که به یکی دو مورد آن اشاره می کنم. اسم وزارت آموزش و پرورش، نشان دهنده درجه اهمیت آموزش و پرورش در کنار هم و در خوشبینانه ترین حالت نسبت یک به یک این دو موضوع است.
واقعا در آموزش های مجازی 18 ماه گذشته، جایگاه پرورش کجا بوده؟ وقتی تاکید می شود که سعی کنید که آموزش دروس مهم را به شکل حضوری و ترکیبی تنظیم و برنامه ریزی کنید و مابقی دروس را مجازی! این درجه اهمیت دروس را چه کسی و با چه شیوه ای قرار است تعیین کند؟
راستی که تفکر و سبک زندگی درس مهمتری هست یا مثلاً آموزش علوم تجربی؟ هنر مهتر است یا زبان خارجی؟ مهارت های زندگی درجه اهمیت بیشتری دارد یا تاریخ و جغرافی؟
و نکته دیگر اینکه در کلاسهای 15 تا 30 متری مدارس، چند دانش آموز میتوانند طبق پروتکل های بهداشتی کنار هم بنشینند؟ قابلیت استفاده از اپلیکیشن شاد برای آموزش اثربخش، چقدر است؟
آمار میزان کمیت و کیفیت استفاده از شاد، واقعی است یا فقط در آمارها می آید، آن هم به مدد اجبار و تهدید؟
طبق آماری که از طرف معاون وزیر آموزش و پرورش اعلام شده، در 18 ماه گذشته، تنها 35درصد از دانش آموزان در فضای مجازی حضور کافی داشته اند و 75 درصد دیگر بهره کافی نبرده اند.
باید این جمله را هم‌ ما اضافه کنیم که اگر فضای مجازی در این 18 ماه، توانسته 35 درصد از دانش آموزان را پوشش اموزشی دهد و 75درصد دیگر از این آموزش‌ها بهره نبرده اند، قطعا همه دانش آموزان در این 18 ماه از آموزش‌های تربیتی، فعالیت‌های پرورشی، ورزشی، ارتباطات گروهی و فعالیت‌های دینی که موجب رشد مهارت‌های اجتماعی و پرورش روح وجسم آنان می‌گردد رها بوده اند و این نوع فعالیت ها در دستور کار نبوده است.
امید می‌رود، این موارد مهم مورد توجه دست‌اندکاران محترم قرار گیرد.
پای صحبت چند نفر از معلمان و مسئولین و دانش آموزان نشستیم تا هم از چگونگی بازگشایی مدارس مطلع گردیم و هم حال و هوای این روزهای دانش آموزان و معلمان را جویا شویم...
از یک مشاور آموزشی، خواستم جایگاه کنونی آموزش و پرورش و وضعیت مدارس را بیان کند.
فاطمه حسینی گفت: خروجی های آموزش و پرورش نه از لحاظ آموزشی و نه از لحاظ تربیتی، پاسخگوی نیازهای جامعه نیستند. صدای هشدار درباره مشکلات آموزشی، روانی و ضعف اعتماد به‌نفس دانش‌آموزان با مجازی شدن آموزش‌ها، افزایش یافته و اجبار و تهدید معلم برای نصب «شاد» در شأن آموزش و پرورش نیست.
علی محمدی، دبیر متوسطه دوم هم نظر خود را درباره مدرسه و محتوای آموزشی، این گونه بیان کرد: حجم کتاب‌های درسی ایران چند برابر کشورهای موفق جهان است و با مجازی شدن آموزش ها سختی کار معلم چند برابر شده و بعد از 18 ماه آموزش در فضای مجازی، گوشی ها و وسایل الکترونیکی مورد نیاز تدریس آنلاین، مستعمل شده و اکنون با شروع سال تحصیلی جدید، دلهره از کار افتادن هر کدام از لوازم، استرس ما را بالا می برد.
وظیفه هر ارگانی است که امکانات مورد نیاز را برای کارمندان خود فراهم کند.ایران قوى، آموزش و پرورش قوى میخواهد و آموزش و پرورش موثر و قوی با کرامت نیروی انسانی شکل می‌گیرد.
محمدی همچنین گفت: با توجه به تاکید رهبر معظم انقلاب بر مسئولیت‌شناسی و تکلیف‌گرایی معلمان، آموزش و پرورش هم باید بستر مناسب این کار را برای معلمان فراهم آورد. ما هم با دل و جان، برای فرزندان این سرزمین تلاش میکنیم.
فرهام ذاکری، دانش آموز کلاس چهارم دبستان، حال و هوای خود در روز اول مهر را این گونه توصیف می کند: من دلم برای مدرسه و معلمهایم خیلی تنگ‌ شده و دوست دارم همکلاسی هایم را ببینم اما مادرم می گوید به خاطر کرونا اجازه نمی دهم که به مدرسه بروی.
مدیر یک هنرستان است، از تصمیم برای بازگشایی تدریجی حضوری مدارس، انتقاد میکند و میگوید: مدرسه ای که هیچ نوع تهویه و کولر و پنکه ای در کلاس هایش وجود ندارد، چگونه می تواند میزبان دانش آموزان شود؟
به هر حال مهر امسال هم از راه رسید و بهار تعلیم و تربیت آغاز شده، به امید روزهای بهتر برای تمام فرزندان ایران زمین و پایان اپیدمی کرونا.
انتهای پیام/س