پیام فارس -

پایگاه خبری جماران: اخیرا کتاب با «راز سر به مهر» به قلم محمدجواد ظریف، علی اکبر صالحی، سید عباس عراقچی و مجید تخت روانچی با موضوع برجام در 6 جلد به نگارش درآمد و توسط انتشارات اطلاعات منتشر شده است.
این مجموعه گزارشی است توصیفی و مستند درباره روند یکی از مهمترین پرونده های تاریخی ایران که می کوشد قرائت ایرانی از برهه ای مهم در سرنوشت معاصر را به تصویر بکشد.
جماران هر شب بخش هایی جذاب از این کتاب را منتشر می کند:
منظومۀ وین (6)؛ گفتگو بر سر «ته‌مانده‌ها» پنجشنبه 12 تیر 1393ش، هیئت فرانسوی به تکاپو برخاست تا تجربۀ شکست خوردۀ هیئت آمریکایی در آنچه «برملا ساختن» اسناد مرتبط با ادعای ابعاد احتمالی نظامی برنامۀ هسته‌ای نام داده بودند را جبران کند. لذا از هیئت ایرانی خواست در جلسه‌ای خصوصی سندی را که فرانسوی‌ها پیرامون ابعاد احتمالی نظامی در اختیار دارند، مشاهده نمایند. مقام اطلاعاتی فرانسوی که سند را در اختیار داشت ادعا می‌کرد این سند از جملۀ آن مدارکی نیست که آژانس قبلاً به ایران نشان داده است. بلکه سند مربوط به مجموعه‌ای از محاسبات نوترونی بود که ادعا داشتند طی سال 2003م/ 1382ش، در دانشگاه شهید بهشتی انجام شده است. آنان مدعی بودند این نوع از محاسبات فراتر از محاسبات مرتبط با رآکتور‌های هسته‌ای است. به‌رغم توضیحاتی که با تفصیل و تطویل بیان کردند، معلوم شد موضوع جدیدی نیست و هیچ نکته‌ای را هم نمی‌تواند ثابت کند. روحیۀ فرانسوی‌ و زبان بدن و چهرۀ مسئولان آنها، به‌ویژه زمانی‌که قصد دارند دربارۀ موضوعی کم‌اهمیت سخن‌سرایی کنند، به‌عینه مانند هزل‌گویی در ادبیات برخی دیگر از ملل است. از‌این‌رو طنزپردازان انگلیسی این رویۀ رفتاری را همواره در نمایش‌ها و استندآپ‌های خود دست‌مایه و اسباب هجو قرار می‌دهند. لذا هنگامی‌که صحبت‌های طرف فرانسوی تمام شد و استدلال‌هایشان به‌صورت فنی رد شد، مذاکره‌کنندگان ایرانی که شاهد این مقایسه از نزدیک بودند، هم دربارۀ محتوا و هم اطوار آنها واکنشی درخور نشان دادند. ابتدا بسیار جدی هیئت فرانسوی‌ را هجو کرده و سرآخر با قدری ریشخند، پاسخ دادند: «کجای این سند نشان می‌دهد که در ایران تهیه شده است؟ هر کس در هر کجای دنیا می‌تواند چنین سندی را تهیه کند و عبارت دانشگاه شهید بهشتی را هم در انتهای آن بیاورد». با این واکنش، هیئت فرانسوی که گویی کشف جدیدی کرده بود قدری به یکدیگر نگاه کردند و یک موضوع بی‌اهمیت را برای فرار از پاسخ طرح کردند و بدین‌ترتیب، جلسه‌ای چندساعته را که با هیجان و اضطراب شروع شده بود، پایان دادند.
مسئولیت تعریف آینده با کیست؟ متعاقب نشست کارشناسان فنی، جلسۀ دوم همان‌گونه‌که توافق شده بود با حضور دکتر ظریف و خانم اشتون و معاونان منعقد گردید. خانم اشتون که سخت نگران نتایج بود، گفت: «در بن‌بست هستیم» سپس سؤال کرد: «به‌نظر شما چه باید کرد؟». پاسخ دکتر ظریف به وی مضمونی چنین داشت که بستگی به خود شما دارد. ما با هم توافق کرده‌ایم که رفع نگرانی بکنیم نه کار دیگر. اگر برنامه‌های دیگری دارید، به‌جایی نخواهیم رسید، ولی اگر به‌دنبال رفع نگرانی هستید ما در هر مورد فرمول‌های خوبی ارائه کرده‌ایم. اگر مذاکرات شکست بخورد و روزی پیشنهادهای ما و شما منتشر گردد، دنیا واقعیت را خواهد دید و حقایق قضاوت خواهد کرد. جلسۀ امروز در مورد اراک ثابت کرد که می‌توان رفع نگرانی کرد، ولی شما به‌دنبال دستورالعمل‌های سیاسی خود هستید. آنچه را که بارها به شما گفته بودم، دیروز مقام معظم رهبری علنی بیان کردند. حتماً مشاهده کرده‌اید که تنها امکان انعطافی که ایشان برای ما مشخص کرده‌اند، مذاکره بر روی تعداد سال‌ها است. راه‌حل روشن است، ما باید نگرانی‌های شما را بر طرف کنیم و شما هم وظیفه دارید نگرانی‌های جمهوری اسلامی ایران را پاسخ دهید. منطق روشن و صراحت توأم با صداقت دکتر ظریف، برای لحظاتی جلسه را در سکوت مطلق برد. پس از لحظه‌ای تأمل پیشنهاد خانم اشتون ارائه شد. او پس از بیان توضیحاتی بلند نتیجه گرفت مناسب است از وزرای خارجۀ شش کشور دعوت کند برای مشورت‌های دوجانبه به وین آمده و به مذاکرات ملحق شوند.
ادامه دارد...