چاپ

پیام فارس -

پیام فارس

به گزارش خبرگزاری فارس از سروستان، با شروع مدارس و باز شدن باشگاهها و همچنین پس از بازگشت از مسابقات، می دانستم که دشوار می شود فرصتی برای مصاحبه پیدا کرد اما این ورزشکار نام آشنای شهرمان با خوشرویی و همان منش فروتنانه خود، ما را در منزل خود پذیرفت.
جواد قدمی از قهرمان های ورزشی در رشته بدنسازی و پاورلیفتینگ و دارای سه مدال در مسابقات کشوری (یک طلا، یک نقره و یک برنز) و بالغ بر 17 مدال رنگارنگ استانی است.
با او هم کلام شدم و خواستم از ابتدای شروع فعالیت ورزشی اش سخن بگوید و او اینگونه آغاز کرد: نزدیک به 28 سال است که ورزش می کنم و ابتدا ورزش را با رشته بسکتبال و به صورت حرفه ای آغاز کردم و عضو تیم بسکتبال منتخب جوانان فسا بودم تا اینکه بخاطر آسیب دیدگی نتوانستم ادامه بدهم و چون ورزش کردن را دوست داشتم خود را در رشته ای دیگر آزمودم.
قدمی ادامه داد: بعد از بسکتبال ورزش حرفه ای را در بدنسازی ادامه دادم و با همه محدودیت ها و نبود امکانات به خصوص در اوایل شروع به ورزش تا به اینجا با حضور در 22 مسابقه در رشته بدنسازی تنها در یک مسابقه موفق به کسب مدال نشده ام و در سه سال گذشته عضو هیئت رئیسه پرورش اندام استان و نزدیک به 5 سال رئیس هیئت بدنسازی شهرستان سروستان و مربی و موسس یک باشگاه بدنسازی در سروستان هستم.
این مربی نام آشنای شهرستان از سختی های شروع به فعالیتش گفت: شاید خیلی از افرادی که با این رشته ورزشی آشنایی ندارند به اشتباه فکر می کنند ورزشکاران این رشته با مکمل و به قول برخی ها با آمپول و دارو و بدون تمرین موفق می شوند ولی تا از نزدیک سختی های تمرین، وضعیت غذایی، وقت و هزینه هایی که در این راه می شود را نبینند متوجه نمی شوند که ساختن یک کیلو عضله یا دست یابی به قدرت بالا و یا خوش فرم شدن بدن، طاقت، صبر، پشتکار و تلاش مضاعف می خواهد.
وی در ادامه توضیح داد: در اوایل که وسایل محدودی در اختیار داشتم هر روز لباس گرم می پوشیدم و کیلومتر ها با سرعت می دویدم تا چربی سوزی خوبی داشته باشم و یا صبح ها حدود 1/5 ساعت ورزش هوازی انجام می دادم و تازه وقتی همه از خواب بیدار می شدند سانس اول ورزش من تمام شده بود و صبحانه می خوردم و یا به جای استراحت و خوش گذرانی و تفریح مثل اکثریت مردم، اوقات فراغت را به ورزش و تمرین های سخت می گذراندم و چه بسا رنج مصدومیت ها را تحمل می کردم اگرچه که همیشه ورزش کردن را دوست داشتم و دارم.
جواد قدمی از افتخارات تیمی شهرستان گفت: در این سالها خصوصا در سال 98 با پیشرفت خوبی در رشته بدنسازی روبرو بودیم به طوری که در این سال تیم سروستان در کنار رقبایی از شهرهای جهرم، فیروزآباد، کازرون و... که هر کدام داری بیش از ده باشگاه در شهرستان خود هستند، توانستیم شهرستان برتر از لحاظ مدال آوری و دومین تیم در استان فارس شویم.
رئیس هیئت بدنسازی سروستان ادامه داد: در بین سالهای 97 تا 98 با کسب 48 مدال رنگارنگ استانی و کشوری توانستیم ثابت کنیم شهر سروستان در این رشته ورزشی حرفی برای گفتن دارد و حالا همه از تیم سروستان حساب می برند و با تمام سختی هایی که به دلیل نبود امکانات و زیر ساختها برای ورزشکاران و بالاخص جوانان در شهر سروستان وجود دارد این پیشرفتها و مدال آوری ها خیلی افتخار آمیز و امیدوار کننده است.

پیام فارس

به مدال های شاگردانم بیشتر از مدال های خودم افتخار می‌کنم
با توجه به اینکه این قهرمان ورزشی در تمام این سالها در کنار ورزش در کسوت معلمی در شاخه های علوم انسانی نیز مشغول بوده است برای ما از رابطه خود با شاگردانش این گونه گفت: من از روز اول تدریس تا به امسال که سال بازنشستگی من از دبیری است با شاگردانم رابطه ای دوستانه داشتم و معتقد هستم این هنر معلم است که با جذاب کردن درس، دانش آموزان و کلاس را با نشاط نگه دارد و بخاطر همین همیشه سعی کرده ام جدای از مباحث درسی با دانش آموزانم در مورد مسائل فرهنگی و اجتماعی صحبت کنم و رفتارم طوری باشد که آنها بیشتر با من رفیق باشند.
قدمی در ادامه صحبت هایش افزود: معلم باید شخصیت معلمی داشته باشه و این یک امر ذاتی است و معتقدم صرفا آموزش خشک و تدریس یک سری از مطالب نه تنها به درد دانش آموزان نمی خورد بلکه باعث دلزدگی آنها از درس می شود و باید توجه کرد که حتی لباس پوشیدن یک معلم هم می تواند برای دانش آموزان جذابیت داشته باشه و باعث شود که به آموختن علاقه پیدا کنند به خصوص این روزها که نوجوانان به دنبال الگویی برای خود می گردند.
این معلم با اخلاق از تجربه سالها تدریسش گفت: توجه ام به تدریس همراه با دوستی با شاگردانم باعث شد که آنها خارج از مدرسه هم به باشگاه بیایند و در کنار ورزش رفاقتمان ادامه پیدا کند و اکثریت جوانانی که در باشگاه و زیر نظر خودم به صورت حرفه ای ورزش می کنند روزی در کلاس درس من حضور داشته اند و بسیاری از آنان با کسب مدال باعث افتخار برای خود، خانواده و شهرشان شده اند و کسب مدال توسط آنان همیشه برایم لذت بخش تر از کسب مدال های خودم بوده است.
قدمی دغدغه هایش را اینگونه بیان کرد: متاسفانه این روزها بیشتر جوانان ما از نظر روحی و جسمی دچار رکود شده اند و با توجه به نبود امکانات فرهنگی و ورزشی در شهر سروستان به سرگرمی های کاذب روی آورده اند و با توجه به اینکه این روزها زمینه برای رفتن به سمت رفتارهای ناهنجار و مشکلات روحی در جوانان وجود دارد، سوق دادن جوانان و نوجوانان به سمت ورزش را یک موفقیت برای خودم می دانم و از این بابت بسیار خوشحالم.
وی در ادامه از امیدواری هایش گفت: من همیشه معتقدم اگر دانش آموزی در مباحث فرهنگی و شعور اجتماعی پیشرفت کند از هزار بار نمره بیست گرفتن بهتر است و حضور حدود 200 نفر از جوانان سروستانی به باشگاه یعنی ما موفقیت زیادی را در جذب جوانان به ورزش کسب کرده ایم.
او افزایش اعتماد به نفس و بهبودی شرایط روحی را از ثمرات ورزش کردن دانست و ادامه داد: بسیاری از شاگردانم از جمله کسانی بودند که حتی خانواده آنها دیگر امیدی به مفید بودن یا موفق شدن آنان نداشتند اما پس از یکسال توانستند حتی مدال کسب کنند و با افتخار آفرینی دوباره خانواده هایشان را خوشحال کنند.
هر کس با تلاش و پشتکار می تواند در خوشنویسی موفق شود
با توجه به اینکه جواد قدمی از هنرمندان خوشنویس رتبه ممتاز است در خصوص فعالیتش در هنر و علاقه اش به خوشنویسی پرسیدم و او گفت: خوشنویسی و طراحی باعث آرامش روح و روان می شود ولی من اولویت علایقم را روی ورزش گذاشتم و هرازگاهی در کنار همه فعالیت هایم خطاطی می کنم و این علاقه و استعداد بر می گردد به پدرم که از قدیم همیشه دارای خطی خوش بود و در کنار آن گاهی شعر می سرود و این سر آغازی شد که من هم به خوشنویسی علاقه مند شوم و طی این سالها رتبه ممتاز خوشنویسی را کسب کنم.
وی در مورد علاقه به این رشته هنری گفت: از نظر من تنها استعداد و داشتن ژن هنری در موفقیت کارساز نیست و هر کسی با تلاش و پشتکار می تواند یک خوشنویس ماهر شود همچنان که دخترم نیز با وجود سن کم و چپ دست بودن که برایش سختی های خاصی داشت توانست در 16 سالگی رتبه فوق ممتازی را کسب کرده و با تلاش های خودش و حمایت ما موفق شده این هفته اولین نمایشگاه انفرادی خوشنویسی را در شهر شیراز برگزار کند.
موفقیت هایم را مدیون خانواده ام هستم
جواد قدمی در پایان سخنان خود از سختی های زندگی یک ورزشکار گفت و ادامه داد: در تمام این سالها با وجود سختی هایی که در ورزش و یا دیگر زمینه ها داشته ام همواره خانواده ام حامی و پشتیبانم بوده اند و اگر کمکها و صبوری آنها نبود من هیچگاه موفق نمی شدم چون ورزش قهرمانی و آمادگی برای مسابقات مخصوصا ورزش پروش اندام از لحاظ تغذیه ای و تمرینات، خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد و خانواده ام در کنارم سختی کشیدند و از خیلی تفریحات و خوشی ها گذشتند و من معتقدم تمام مدالهایی که ورزشکاران کسب می کنند مدیون از خود گذشتگی های خانواده هایشان هستند.
انتهای پیام/ن